ပီနန္က်ြန္း၊ မေလးရွားနုိင္ငံ။
ေအာက္တုိဘာ ၆ ရက္မွ ၉ ရက္။
စေန၊ တနဂၤေနြ၊ တနၤလာ၊ အဂၤါ။
ဒီလုိေတြ စီစဥ္ၾကတာ။
ဒီခရီးကေတာ့ သြားခါနီး ၂ ရက္အလုိမွ စိတ္ကူးရျပီး ထြက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခရီးပါ။ ဒီ weekend အမ်ိဳးသားနဲ႕ တစ္ေနရာ သြားလည္ၾကမလား စဥ္းစားၾကေတာ့ သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြက မ်ားျပီး ရက္က ကပ္ကပ္လာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ၾကာသပေတးေန႕ေရာက္မွပဲ ပီနန္သြားၾကမယ္လုိ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ က်ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိသြားမယ္၊ ဘယ္ေတြလည္မယ္ဆုိတာ မစီစဥ္ရေသးေတာ့ အခ်ိန္နဲနဲ ပုိေပးရမယ္ဆုိျပီး တနလၤာ၊ အဂၤါနွစ္ရက္ခြင့္တင္လုိက္ပါတယ္။ ၾကာသပေတးေန႕ ညေနဘက္မ်ာ ကားလက္မွတ္၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြ စၾကည့္ ခ်က္ခ်င္းဆံုးျဖတ္ ၀ယ္ၾကပါတယ္။ အသြားကုိ ေသာၾကာညထြက္မယ့္ express bus နဲ႕ ၊ အျပန္ကုိ အဂၤါညေနထြက္မယ့္ ေလယာဥ္ဆုိျပီး ၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္။ ေလယာဥ္နဲ႕သြားရင္ အခ်ိန္သက္သာေပမယ့္ စေနကုိ ေန႕လည္မွ ထြက္မယ့္အခ်ိန္ေတြခ်ည္းပဲဆုိေတာ့ မနက္တစ္ပုိင္းလည္ခ်ိန္ေလ်ာ႕သြားမွာလည္းစုိးေသးတယ္ေလ။ ေသာၾကာညကားစီးရင္ ဟုိကုိ စေန မနက္အေစာၾကီးေရာက္မယ္ဆုိ စလည္လုိ႕ရျပီေပါ့။ တြက္ေရးကေတာ့ အဲလုိ စက္ေသူေဌးေပါ့ေလ။ ၾကာသပေတးေန႕ ညမွာ အ၀တ္ေတြ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲ ေကာက္ထည့္ထားလုိက္တယ္။ ေသာၾကာေန႕ ေန႕လည္မွ ဟုိတယ္ booking ကုိ ရံုးကေနပဲ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေသာၾကာေန႕ရံုးအျပန္ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိမ္မွာ ရွိတာေလးနဲ႕ ညစာစား ၊ ျပင္ထားတဲ့ ေက်ာပုိးအိတ္ေကာက္လြယ္ျပီး နွစ္ေယာက္သား တက္စီငွား၊ ကားဂိတ္ကုိ ေျပးရပါတယ္။ ကားစီးရမယ့္ေနရာကလည္း စင္ကာပူမွာသာ ဆယ္နွစ္ေက်ာ္ေနတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ Our Tampines Hub တဲ့။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးတ့ဲ ေရွာပင္းေမာလ္ၾကီးျဖစ္ေနတာကုိး။
ဒီကားနဲ႕သြားတာ
ေမာလ္ကုိ ပတ္ခ်ာလည္လွည့္ျပီး ရွာေတာ့ ေမာလ္အျပင္တစ္ေနရာမွာ coach pickup ဆုိတဲ့ ေနရာေတြ႕တယ္။ အေ၀းေျပးကားတစ္စီးရပ္ထားတယ္။ ကားသမားကုိ လက္မွတ္ျပ သြားေမးေတာ့ လား လား.. ဘုိးေတာ္က အဂၤလိပ္လုိ မတတ္ဘူးဗ်။ ၂ ေယာက္ ရွိတယ္ လူလတ္ပုိင္းတစ္ေယာက္၊ လူငယ္တစ္ေယာက္။ လူလတ္ပုိင္းကေတာ့ ရက္စ္ နုိး ေျပာတတ္တယ္။ လက္မွတ္ကုိ မၾကည့္ဘဲ ေခါင္းပဲ ညိမ့္ျပတယ္။ ကားကုိ လက္ညွိဳးထုိးျပတယ္။ မုိက္ျပီေလ။ ဘာမွ ေျပာမရတဲ့အတူတူ ကားေပၚတက္ ကုိယ့္ ခံုနံပါတ္ေနရာ ၀င္ထုိင္လုိက္တယ္။ အနီးအနားတစ္၀ုိက္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ၄၊ ၅ ေယာက္လည္း ကားေပၚတက္လာၾကတယ္။ ကုိယ္တုိ႕လည္းတက္ျပီးေရာ ကားက စထြက္ေတာ့တာပဲ။ ည ၉ နာရီခြဲ။
ကားက အားသြင္းစရာ ပလက္ေပါက္ေတြ ဘာေတြ မပါဘူး။ ေျခေထာက္ဆန္႕စရာလည္း ေရွ႕ကုိ အမ်ားၾကီးမက်ယ္ဘူး။ ပံုမွန္ express ကားေပါ့ေလ။ အေကာင္းၾကီးမဟုတ္ဘူး။ ကားေပၚ ၇ ေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့ ေခ်ာင္တယ္ေပါ့။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ Jurong East, Big Box မွာ ရပ္ျပီး လူေတြ ထပ္တင္တယ္။ သူတုိ႕ေတြကေတာ့ ပီနန္သြားမယ့္သူေတြ မဟုတ္ဘူး။ KL တုိ႕၊ Ipoh တုိ႕ သြားမယ့္သူေတြ ေပါ့။ ကားလူျပည့္ျပီဆုိမွ ကားက ဆက္ထြက္တယ္။
second link လုိ႕ေခၚတဲ့ Tuas ဘက္က သြားေပမယ့္ ေသာၾကာညမလုိ႕လား မသိ။ စလံုး အင္မီဂေ၇းရွင္းမွာ ကားေတြ ၾကပ္ေနလုိ႕ ကားက နာရီ၀က္ေလာက္ တန္းစီလုိက္ရတယ္။ မထူးပါဘူး။ မေလးရွား အင္မီဂေရးရွင္းမွာလည္း ေနာက္ထပ ္နာရီ၀က္ေလာက္ တန္းစီလုိက္ရတာပါပဲ။ မေလးရွား အင္မီဂေရးရွင္းျဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ ည ၁၁း၃၀ ရွိပါျပီ။ ဘာမွ လုပ္စရာ မရွိေတာ့ ခံုကုိ ေနာက္လွန္ခ် စအိပ္ေတာ့တာေပါ့။
ဒါက iPoh မ၀င္ခင္
တုိးဂိတ္
ipoh ျမိဳ႕နားက အျဖတ္
Yong Peng မွာတစ္ခါ၊ KL မွာ တစ္ခါ၊ iPoh မွာ တစ္ခါ၊ ေနာက္(ေနရာမမွတ္မိ) တစ္ေနရာ မွာ တစ္ခါ ရပ္ေပးပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနလုိက္၊ နုိးလာလုိက္၊ ရွခင္းေလး ၾကည့္လုိက္၊ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္ေနလုိက္နဲ႕ butterworth ကေန ပီနန္က်ြန္းကုိ တံတားၾကီးျဖတ္တာကုိေတာင္ မသိလုိက္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသားက အတင္းနွိဳးျပီး ျပလုိ႕တံတား တစ္၀က္ေလာက္မွ နုိးျပီး ရွည္လ်ားလွတဲ့ တံတားၾကီးကုိ တအ့့ံတၾသ ၾကည့္ရပါတယ္။
ပီနန္တံတား
ပီနန္တံတား
ပီနန္က်ြန္းကုိ ျမင္ရျပီ
ဒီခရီးအတြက္ ဒီေလာက္ သံုးခဲ့တယ္။
ခုေတာ့ ဒီခရီးစဥ္အတြက္ ကုန္က်စရိတ္ေလးေတြ တြက္ျပခ်င္ပါတယ္။
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ခရီးတစ္ခု သြားျပီဆုိ အနည္းဆံုး ဘယ္ေလာက္ကုန္တယ္ဆုိတာ အေသးစိတ္သိခ်င္တဲ့သူဆုိေတာ့ တျခားကုိယ့္လုိလူေတြ အတြက္လည္း သိပါေစဆုိျပီး တြက္ျပတာပါ။
Exchange Rate 1 SGD = 3 RM
လက္ေဆာင္ ၀ယ္တာ၊ အိမ္အျပန္မုန္႕၀ယ္တာ၊ လွဴတာ တန္းတာနဲ႕ ဆုိေတာ့ စုစုေပါင္း စင္ကာပူေဒၚလာ ၃၀၀ ခန္႕ ကုန္ခဲ့ပါတယ္။
(အက်ယ္ခ်ဲ႕ရန္ နွိပ္ပါ)
ေသခ်ာ မစီစဥ္ဘဲ သြားတဲ့ ခရီးဆုိေတာ့ ဟုိေရာက္မွ တစ္ေန႕စာ တစ္ေန႕၊ တခါတေလ ေန႕တစ္ပုိင္းစာေလာက္ ေန႕တြင္းခ်င္း စီစဥ္ျပီး လည္ပတ္ၾကတာပါ။ စင္ကာပူျပန္မယ့္ေန႕ဆုိ ဘယ္သြားရမွန္းမသိလုိ႕ check-out ထြက္ျပီး ဟုိတယ္ မွာ ထုိင္စဥ္းစားတာ အၾကာၾကီးရယ္။ ျပီးေတာ့ ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ဘဲ ျပန္လာၾကတာ။
.JPG)