လြန္ခဲ့ေသာ ၅နွစ္၊ ဒီေန႔မွာ ကုိယ္တုိ႔လက္ထပ္ခဲ့တယ္

အခန္း(၁)  - ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေဆာင္း၀င္ခါနီး၊ ရန္ကုန္။

သူက အလယ္တန္းေက်ာင္းသား၊ ကုိယ္က တကၠသိုလ္စတက္ခ်ိန္။
က်ြန္ေတာ္ၾကီးလာလုိ႔ မိန္းမယူရင္ ကုိယ့္လို မိန္းမမ်ိဳးကုိပဲ ယူမယ္လုိ႔ သူက သူ႔အေမကုိ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ အသက္ကြာတဲ့ ကုိယ့္ကုိယူမယ္လုိ႔ေတာ့ သူစိတ္ကူးခဲ့ဟန္မတူပါဘူး။ ကုိယ္ကေတာ့ သူ႔ကုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေမာင္ေလးအရင္းတစ္ေယာက္လုိ ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ အပ်ိဳၾကီးအရြယ္ထဲစ၀င္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ တကယ္ပဲ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

" အပ်ိဳၾကီး၊ ဒီအရြယ္ထိ က်ြန္ေတာ့္ကုိ (သူက ခ်စ္သူသက္တမ္း ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့ထိ က်ြန္ေတာ္၊ က်ြန္ေတာ္နဲ႔ ေျပာတတ္ပါတယ္။) ေစာင့္ေနတာမလား " လုိ႔ ေနာက္ရင္ စေနမွန္းသိသိၾကီးနဲ႔ ေဒါသျဖစ္ရပါတယ္။ ကို္ယ့္ကိုယ္ကုိလည္း ဘာေၾကာင့္ ရည္းစားထားဖုိ႔ ေမ့ေနခဲ့ပါလိမ့္လုိ႔ ခဏခဏ ေမးေနမိပါတယ္။

(စာၾကြင္း။    ။ အဲဒါ ေပါင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေပၚအမ်ားၾကီး မူတည္ပါတယ္။ :P တကယ္ပါ။ သူငယ္ခ်င္း ၁၂ ေယာက္အုပ္စုထဲမွာ ေက်ာင္းမတက္ခင္ကတည္းက အိမ္ေထာင္က်တဲ့သူ တစ္ေယာက္ကုိ ဖယ္လုိက္ရင္ ၂ ေယာက္ပဲ အိမ္ေထာင္က်ပါေသးတယ္။ က်န္တဲ့ ၉ ေယာက္က အိမ္ေထာင္ပဲ မက်တာလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ရည္းစားကုိ မရွိၾကတာပါ။ သူငယ္ခ်င္းအပ်ိဳၾကီးမ်ား စိတ္မဆုိးၾကပါကုန္။)

ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး အသြားအမ်ားဆံုးေနရာက ေရႊတိဂံုဘုရားပါ။ ပန္းျခံသြားရမွာ ရွက္တဲ့ကုိယ့္ကုိ သူေခၚသြားဖုိ႔ အဆင္အေျပဆံုးေနရာက ဘုရားပါ။ ေက်ာင္းေျပး၊ ရံုးေျပးျပီး ဘုရားမွာ တစ္ေနကုန္ ေနၾကပါတယ္။ ဘုရားမွာ တစ္ေနကုန္ဘာလုပ္ေနၾကလဲလုိ႔ စပ္စုခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ စာဖတ္ၾကပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ေက်ာင္းစာ သုိ႔မဟုတ္ ၀တၳဳ၊ နွစ္ေယာက္လံုး ကုိယ္သန္ရာသန္ရာ ထုိင္ဖတ္ေနၾကတာပါ။ ဗုိက္ဆာလာရင္ေတာ့ ဘုရားေျမာက္ဘက္မုဒ္ကဆင္းျပီး ေအာင္သုခထမင္းဆုိင္မွာ ထမင္းစားၾကပါတယ္။ ျပီး ဘုရားေပၚ ျပန္တက္၊ စာျပန္ဖတ္ၾကပါတယ္။
သူက အိမ္မွာ တစ္ေနကုန္ အခန္းေအာင္းျပီး စာဖတ္နုိင္တဲ့သူပါ။ ကဲ သမီးရည္းစား ခ်ိန္းေတြ႔ၾကတာ ကုသုိလ္လည္းရ၊ စာလည္းရတယ္ မဟုတ္ပါလား။


အခန္း(၂)  - ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ေနြဦး၊ စင္ကာပူ။

ဇာတ္လမ္းဆုိရင္ေတာ့ ဒါ အလြမ္းခန္းပါ။
ကုိယ္က စင္ကာပူမွာ အလုပ္ရွာဖုိ႔ ထြက္လာေတာ့ သူက တကၠသိုလ္တက္ေနဆဲပါ။ ေရခ်ိဳးပ်င္းတဲ့ကုိယ္က သူ႔ကုိလြမ္းတုိင္း ေရခ်ိဳးပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔။ ေရပန္းေအာက္မွာ ငိုရတာ ပုိျပီး လြတ္လပ္လုိ႔ပါ။ အသံလည္းထြက္ငုိနုိင္၊ မ်က္ရည္ေတြကုိ အထူးတလည္လည္း သုတ္စရာ မလုိေတာ့ဘူးမလား။
ဒါေပမယ့္ အတူေနသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သိပါတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန မ်က္လံုးနီနီ၊ မ်က္ခြံမုိ႔မုိ႔ၾကီးနဲ႔ ထြက္လာတာ မသိ ေနနုိင္ရိုးလား။

လြမ္းတယ္ လြမ္းၾကတယ္ဆုိေတာ့ ေတြ႔ရေအာင္ သူက စင္ကာပူကို လာလည္ပါတယ္။ လြမ္းလြန္းတဲ့ကုိယ္ကလည္း စင္ကာပူနုိင္ငံ ခ်န္ဂီေလဆိပ္မွာ ရင္တခုန္ခုန္နဲ့ ေစာင့္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ ကိုယ့္ေရွ့က ထြက္သြားတာ မျမင္လုိက္သလုိ သူကလည္း ကုိယ့္ကုိ မျမင္ဘဲ ေက်ာ္သြားပါတယ္။ သူက ခန္းမကုိ ကုိယ့္ေနာက္ေက်ာက ေန ေခါက္တံုေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ျပီးမွ မွန္တံခါးကုိ ကပ္ျပီး သူ႔ကုိ ရွာေနတုန္းျဖစ္တဲ့ကုိယ့္ကုိ အသာေလး လာတုိ႔့ပါတယ္။ ဒါေတာင္ေျပာေသးတာ။ တုိ႔သာတုိ႔ရ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါ့မလားဆုိျပီး စုိးရိမ္ေနတာတဲ့။ ကုိယ္က ၀လာတယ္ဆုိပဲ။ ဟြန္း။


အခန္း(၃)  - ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ေနြဦး၊ ရန္ကုန္။

ဇာတ္ေပါင္းခန္းလုိ႔ပဲ ဆုိၾကပါစုိ႔။

လြန္ခဲ့ေသာ ၅နွစ္၊ ဒီေန႔မွာ ကုိယ္တုိ႔ လက္ထပ္ခဲ့တယ္။

ေျမာက္ဥကၠလာ တရားရံုးမွာ အေဖနွစ္ဦးကုိ သက္ေသအရာထားျပီး လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ပါတယ္။

မုိးေကာင္း မဟာေဗာဓိ ပရိယတၳိစာသင္တုိက္မွာ ဆြမ္းေက်ြးပါတယ္။

မဂၤလာေဆာင္  ကိစၥေတြကုိ ရန္ကုန္ကေန တစ္ေယာက္တည္း ဒုိင္ခံစီစဥ္တဲ့သူက ပင္ပန္းျပီး မဂၤလာေဆာင္ဖုိ႔ ၁ ပတ္ေလာက္အလုိမွာ တုိက္ဖြိဳက္ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကုိယ့္အလွည့္ပါ။ ကုိယ္နဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ဖုိ႔မ်ား လန္႔ဖ်ားေတာင္ ဖ်ားရသလား ေနာက္တုိင္း သူမခံခ်ိမခံသာနဲ႔ လက္သီးၾကီးရြယ္ပါတယ္။

ဟန္းနီးမြန္း အေနနဲ႔ ေခ်ာင္းသာသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အဖ်ားေပ်ာက္ခါစ သူ႔ကုိ  ပင္လယ္ေလတုိက္လုိ႔ ျပန္ဖ်ားမလား။ ပင္လယ္စာေတြစားလုိ႔ တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္မလား စုိးရိမ္ရတာကလြဲရင္ နွစ္ေယာက္ေပါင္း ဘ၀ခရီးအစဟာ တျခား တျခား စံုတြဲေတြလုိပဲ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အခန္း (x) - ဆက္ရန္

ဘ၀ခရီးဆုိတဲ့အတုိင္း ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ိဳး အခန္းေတြကေတာ့ မေသမခ်င္း ရွိေနဦးမွာပါ။ သံသရာ ခရီးအေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ေတာ့ နိဗၺာန္ မ၀င္မခ်င္းေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္သား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ တည္ေဆာက္ျပီးဘ၀ေလးကုိေတာ့ ဒီဘ၀အတုိင္းအတာနဲ႔ဆုိရင္ ၂ ေယာက္လံုး ကြယ္လြန္တဲ့အထိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေဖးေဖးမမ ရွိေနသြားခ်င္တာပါ။

ဒီဆႏၵေလး ျပည့္၀ေစဖုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း ....

ျငိမ္းမိန္းကေလး
၂၀၁၄၊ မတ္လ ၊ ၃ ရက္