Hello Saigon - Day 1 : Sightseeing in Ho Chi Minh City

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၁၇။
စင္ကာပူ- ဟုိခ်ီမင္း (ဆုိင္ဂံု)။


Changi Airport, Singapore

ခ်န္ဂီေလဆိပ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၾကိဳတင္ booking လုပ္ထားတဲ့ wifi router ကုိ changi recommends counter က ေန အရင္ ၀င္ယူပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ကုိ တစ္ရက္ ၈ က်ပ္ ယူျပီး စစယူတဲ့ေန႕ကုိ ထည့္မတြက္ပါဘူး။ unlimited data ျဖစ္ျပီး device 5 ခု အထိ တစ္ျပိဳင္နက္ ခ်ိတ္ဆက္သံုးနုိင္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံကုိေတာ့ ျပန္အပ္တဲ့အခ်ိန္မွ ေပးရမွာျဖစ္ျပီး ေလာေလာဆယ္ အာမခံေၾကးအျဖစ္ ခရက္ဒစ္ကဒ္ကေန ၁ က်ပ္ (က်ပ္ = စင္ကာပူေဒၚလာ) ျဖတ္ပါတယ္။ wifi router ယူျပီးခ်ိန္မွာ ကိုယ္တုိ႕ရဲ႕ ဟုိခ်ီမင္း ခရီးစဥ္စပါျပီ။

checkin baggage အၾကီးမပါတာနဲ႕ ေကာင္တာမသြားောတ့ဘဲ စက္ကေနပဲ boarding pass ထုတ္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလဆိပ္ထဲကုိ ၀င္ခါနီး တုိက္ဂါးအဲ ယူနီေဖာင္း၀တ္ထားတဲ့ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ အနားကပ္လာျပီး tiger air နဲ႕ သြားမွာလား။ boarding pass ေလးခဏျပပါလုိ႕ ေတာင္းပါတယ္။ ျပီးတာနဲ႕ hand carry က တစ္ေယာက္ကုိ 10 kg ပဲရမွာျဖစ္လုိ႕ ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြကုိ ခ်ိန္မယ္ဆုိျပီး ခ်ိန္ပါတယ္။ ကုိယ္လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ေသးေသးေလးကအစ၊ လက္မွာ ကုိင္ထားတဲ့ ဦးထုပ္အလယ္၊ လည္ပင္းမွာလြယ္ထားတဲ့ ကင္မရာအဆံုး အကုန္ထည့္ခ်ိန္တာပါ။ အိတ္ေတြအေနနဲ႕ 10 kg မရွိေပမယ့္ တုိလီမုတ္စ အကုန္ထည့္ခ်ိန္ေတာ့ လူ ၄ ေယာက္မွာ ၃ ေယာက္က 10 kg ကုိ နဲနဲစီ ေက်ာ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကပဲ 9 kg ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိပါတယ္။ အဲဒိ၀န္ထမ္းကပဲ အရမ္းသေဘာေကာင္းတဲ့ ေလသံနဲ႕ လူ ၄ ေယာက္စုစုေပါင္းမွ 2 kg ေလာက္ပဲ ေက်ာ္လုိ႕ ခြင့္ျပဳလုိက္မယ္ဆုိျပီး ေျပာပါေသးတယ္။ တကယ္က ကို္ယ္တုိ႕ ေလးေယာက္သား အေပါက္၀မွာ စုျပီး ခဏရပ္စကားေျပာေနလုိ႕ ၀န္ထမ္းေရာက္လာျပီး အဲလုိခ်ိန္ဖုိ႕ အခိ်န္ရသြားတာပါ။ သူမ်ားတကာလုိ အေပါက္ကုိ တည့္တည့္မတ္မတ္ ေလွ်ာက္သြားရင္ ခရီးသည္ ဘယ္ေလေၾကာင္းလုိင္း စီးမွာလဲဆုိတာေတာင္ သိလုိက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

Tan Son Nhat Airport, Saigon
ေတာ္ေသးတာက ေလယာဥ္က အခ်ိန္မွန္ ထြက္ပါတယ္။ ဆုိင္ဂံု လုိ႕ သူတုိ႕ျမိဳ႕သူ ျမိဳ႕သားေတြ ခ်စ္စနုိးေခၚတဲ့ ဟုိခ်ီမင္းျမိဳ႕ေတာ္ ရဲ႕ Tan Son Nhat ေလဆိပ္ကုိ ေလယာဥ္စီးခ်ိန္ တစ္နာရီခြဲခန္႕အၾကာမွာ ဆုိက္ေရာက္ပါတယ္။ ေလဆိပ္ကေတာ့ ရန္ကုန္ေလဆိပ္အေဟာင္းေလာက္ပဲ ရွိတာပါ။ အဆင္ေျပေျပေခ်ာေခ်ာေမာေမာပဲ အရာရွိက နွစ္ပတ္ တံုး ထုေပးလုိက္ပါတယ္။ ထြက္ထြက္ခ်င္း ဖုန္းကဒ္၀ယ္မယ္ဆုိျပီး အနီးနားက ဆုိင္ေလးေတြ လုိက္ၾကည့္ေပမယ့္ ငါတုိ႕ ၀ုိင္ဖုိင္ပါေနတာပဲ၊ မလုိေလာက္ပါဘူးဆုိျပီး မ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒိအခ်ိန္ထိေတာ့ ပါလာတဲ့ ၀ုိင္ဖုိင္ကုိ မစမ္းရေသးပါဘူး။

၁၅၂ ဘတ္စကားေပၚမွာ (ဟုိခ်ီမင္းျမိဳ႕)

 ေလဆိပ္ကအထြက္ ညာဘက္က burger king ဆုိင္ေရွ႔နားကေန ဘတ္စ္ နံပါတ္ ၁၅၂ စီးပါတယ္။ ေလဆိပ္က ဘက္စ္ကားရဲက ဂိတ္စဆုိေတာ့ လူမျပည့္မခ်င္း ရပ္ျပီး လူေစာင့္ေခၚေနပါတယ္။ ကုိယ္တုိ႕သြားေတာ့ ကားေပၚမွာ နုိင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ကားေမာင္းသမားေရာ၊ စပယ္ယာေရာက အားရ၀မ္းသာ သူတုိ႕ဘာသာစကားနဲ႕ ၾကိဳဆုိၾကပါတယ္။ ကုိယ္တုိ႕လည္း ဘာမွေတာ့ နားမလည္ဘူး ခပ္တည္တည္နဲ႕ ပရင့္ထုတ္လာတဲ့ ဟုိတယ္လိပ္စာကုိ ျပလုိက္ေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပပါတယ္။ သူတုိ႕သိတယ္၊ ဒီကားေရာက္တယ္လုိ႕ ေျပာတာပဲလုိ႕ ခပ္တည္တည္ ဘာသာျပန္လုိက္ပါတယ္။ (အမွန္က ဘယ္မွတ္တုိင္မွာ ဆင္းရမလဲဆုိတာ ၾကိဳရွာျပီးသားပါ။ ) ကားေပၚမွာ ဒရိုင္ဘာရယ္၊ စပါယ္ယာတစ္ေယာက္ရယ္ ပါေပမယ့္ ဒရုိင္ဘာကပဲ ကားခကုိေကာက္ပါတယ္။ လမး္မွတ္တုိင္ေတြ တက္လာတဲ့သူေတြကလည္း ဒရုိင္ဘာကုိ ပုိက္ဆံသြားေပးၾကပါတယ္။ စပါယ္ရာလုိ႕ထင္ရတဲ့ အကူကေတာ့ ကားအလယ္က ခံုမွာ ထုိင္ေနျပီး တစ္ခါတစ္ေလမွ ဒီကားဘယ္ေရာက္တယ္ဆုိတာကုိ တစ္ခ်ိဳ႕ခရီးသည္ေတြကုိ ေျပာျပေနတာေလာက္ပဲ ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ထုိင္ရာကေတာင္ မထပါဘူး။ Tan Son Nhat ေလဆိပ္ကေန တည္းမည့္ Platinum Hotel နားက မွတ္တုိင္ထိ ကားခက တစ္ေယာက္ကုိ ဗီယက္နမ္ေဒါင္ ၅၀၀၀ ပါ။ အင္တာနက္မွာ ဘတ္စ္ကား ဘယ္လုိစီးရမလဲ ရွာတုန္းက ကားခကုိ လူတစ္ေယာက္ ၅၀၀၀၀ ေဒါင္၊ ပါလာတဲ့ luggage ကုိပါ တစ္ခု ၅၀၀၀၀ ေဒါင္ ယူတယ္လုိ႕ ေျပာၾကေပမယ့္ ကို္ယ္တုိ႕ကုိ မယူတာေၾကာင့္ သူတုိ႕ေျပာတဲ့ luggage ဆုိတာ check-in baggage အၾကီးကုိ ေျပာတာလုိ႕ ကိုယ့္ဘာသာ နားလည္လုိက္ပါတယ္။ 

ကားေပၚက ေနရာခ်ျပီးမွ ပါလာတဲ့ ၀ုိင္ဖုိင္ကုိ စဖြင့္ ျပီးစမ္းပါတယ္။ သံုးရတာ အရမ္းလြယ္ပါတယ္။ ပါ၀ါ ခလုတ္ကုိနွိပ္ မီနူးေလးကေန စသံုးမယ္ေျပာတာနဲ႕ သူ႕ကုိ connect လုပ္ဖုိ႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ပါျပီ။ ေပးလုိက္တဲ့ user name နဲ႕ password ကုိ ထည့္လုိက္တာနဲ႕ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ဖလန္းဖလန္းထလုိ႕ ရပါျပီ။ ေကာ္နက္ရွင္က မဆုိးပါဘူး ေကာင္းပါတယ္။ စစခ်င္းေတာ့ 3G ပဲ မိျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြက် 4G မိပါတယ္။ အင္တာနက္ရျပီဆုိတာနဲ႕ google map ဖြင့္ထားျပီး ဟုိတယ္နားနီးမနီး ခဏခဏ စစ္ပါတယ္။ ဆင္းရမယ့္ မွတ္တုိင္မတုိင္ခင္ တစ္မွတ္တုိင္အလုိက စစထြက္ခ်င္းမွာပဲ ကို္ယ္တုိ႕ကုိ အဆင္သင့္ျပင္ထားပါ၊ ေရွ႕မွတ္တုိင္ ဆင္းရမယ္လုိ႕ ကားေမာင္းသမားက ဗီယက္နမ္စကားနဲ႕ ၾကိဳေျပာပါတယ္။ ကားေမာင္းေနရင္း လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႕ လမ္းကူးဖုိ႕၊ ဘယ္ဘက္ခ်ိဳးဖုိ႕ စသည္ျဖင့္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ လမ္းညႊန္ပါတယ္။ ေခါင္းၾကီးေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ၾကည့္ျပီး ညြန္းေနလုိ႕ နားလည္ပါတယ္ ေက်းဇူးပါတယ္ဆုိတာကုိ ကိုယ္အမူအရာေရာ၊ ျဗိတိသ်ွဘာသာစကားနဲ႕ေရာ လူအားလံုး ျမန္ျမန္၀ုိင္းေျပာရပါေသးတယ္။

ဟုိခ်ီမင္းရဲ႕ လမ္းမ တစ္ေနရာ

ဟုိတယ္ကေတာ့ ကားမွတ္တုိင္ကေန ၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ ေလွ်ာက္ရတာပါ။ မွတ္တုိင္က ဆင္းဆင္းခ်င္း ဆုိင္ဂံုရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ဆုိင္ကယ္ေတြနဲ႕ စေတြ႕ေတာ့တာပါပဲ။ လမ္းေပၚမွာ ကားထက္ ဆုိင္ကယ္ က ပုိမ်ားပါတယ္။ လမ္းကူးတဲ့အခါ လူကူးမ်ဥ္းက်ားရွိေပမယ့္ ကိုယ္တုိ႕နုိင္ငံလုိပါပဲ၊ ရပ္ေပးတဲ့ ကား၊ ဆုိင္ကယ္ တစ္စီးမွမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တုိ႕ေတြက ျမန္မာျပည္ကလာသည္ေတြေလ။ ဆုိင္ကယ္ေတြ တစ္အုပ္ၾကီးၾကားက ေန ေအးေအးေဆးေဆးပဲ လမ္းကူးခဲ့တာေပါ့။ ကူးပံုကူးနည္းကေတာ့ ဆုိင္ကယ္ေတြဘက္ကုိ မ်က္နွာမူျပီး ခပ္မွန္မွန္ေလ်ွာက္တာပါ။ လာေနတဲ့ ဆုိင္ကယ္ေတြကလည္း ကိုယ့္အနားေရာက္ရင္ ေဘးကေန ေကြ႕သြားတာပါပဲ။

ဟုိခ်ီမင္းလမ္းေဘးက ဆုိင္မွာစားတဲ့ ေန႕လည္စာ

ဟုိတယ္ေရာက္ေတာ့ ေစာေနေသးတာေၾကာင့္ ခ်က္အင္ ၀င္လုိ႕မရေသးပါဘူး။ ပါလာတဲ့ အိတ္ေတြကုိ အပ္ခဲ့ျပီး ေန႕လည္စာကုိေတာ့ ဟုိတယ္နားက ေတြ႕တဲ့ လမ္းေဘးက ပင္လယ္စာ ေရာင္းတဲ့ဆုိင္မွာ စားၾကပါတယ္။လူေလးေယာက္စားခ်င္တာေတြ လက္ညိွဳးထုိးျပီး မွာျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ မ်ားသြားျပီဆုိတာ သိလုိက္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတြက စလံုးက ဆုိင္ေတြ၊ ပင္နီစူးလားက ဆုိင္ေတြလုိ ဟင္းေတြကုိ ပန္းကန္ေသးေသးေလးနဲ႕ တစ္ပြဲစာထည့္ေပးမယ္မွတ္တာကုိး၊ အဲဒိေတာ့ တစ္ေယာက္ ၂ မ်ိဳးစီေလာက္မွာၾကတာေပါ့။ တကယ္တန္းက် မွာတဲ့ တစ္ပြဲကုိ လူအေရအတြက္အတုိင္း ထည့္ေပးတာပါ။ အရြက္ဆိုလည္းပန္းကန္ျပားၾကီးနဲ႕ တစ္ပြဲ၊ အသားဆုိလည္း ပန္းကန္ၾကီးနဲ႕ တစ္ပြဲဆုိေတာ့ လမ္းေဘးက ဆုိင္မွာစားျပီး ဆုိင္ၾကီးစာေလာက္ က်သြားေတာ့တာပါပဲ။

War Remnants Museum

စားျပီးျပီဆုိေတာ့ Independence Palace ကုိ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ လမ္းေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္က ထမင္းစားပိတ္ေနတဲ့အတြက္ War Remnants Museum ကုိအရင္သြားပါတယ္။ ကုိယ္တုိ႕အေနနဲ႕ဆုိရင္ စစ္သမုိင္းျပတုိက္ေပါ့။ အေမရိကန္နဲ႕ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲမွာ အေမရိကန္ေတြ သံုးခဲ့တဲ့ တင့္ကားေတြ၊ ရဟတ္ယာဥ္ေတြ ၊ လက္နက္ခဲယမ္းေတြ နဲ႕အတူ စစ္အနိဌာရံု ဓာတ္ပံုေတြ ကုိ ျပသထားပါတယ္။ အနွစ္ ၃၀ တိတိ ဆင္နြဲခဲ့တဲ့ တုိက္ပြဲရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဗီယက္နမ္ ျပည္သူတစ္ခ်ိဳ႕ေတြရဲ႕ ပံုေတြကုိ ျပသထားတာ မၾကည့္ရဲ၊ မၾကည့္ရက္စရာပါပဲ။

War Remnants Museum ၀င္ခြင့္လက္မွတ္

War Remnants Museum ဟုိခ်ီမင္း

War Remnants Museum ဟုိခ်ီမင္း

War Remnants Museum ဟုိခ်ီမင္း

War Remnants Museum ဟုိခ်ီမင္း

Saigon Notre Dame Cathedral 

စစ္သမုိင္း ျပတုိက္ ကေန Saigon Notre Dame Cathedral ကုိ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ လွပတဲ့ အေနာက္တုိင္းလက္ရာနဲ႕ church ေက်ာင္းၾကီးကုိ အျပင္ကပဲ ဓာတ္ပံုရုိက္ခဲ့ရျပီး အထဲ၀င္လုိ႕မရလုိ႕ မ၀င္ခဲ့ရပါဘူး။ ေနပူပူမွာ ရသေလာက္ ဓာတ္ပံုရုိက္ခဲ့ပါတယ္။

 Saigon Notre Dame Cathedral ကုိ အေနာက္ဘက္မွ ျမင္ရစဥ္

 Saigon Notre Dame Cathedral ကုိ ေဘးဘက္မွျမင္ရစဥ္

 Saigon Notre Dame Cathedral ေရွ႕မွာ စုိက္ထားတဲ့ ေနၾကာပန္းမ်ား

 Saigon Notre Dame Cathedral ေရွ႕မွာ အမွတ္တရ

Saigon Central Post Office

Saigon Notre Dame Cathedral နဲ႕ ဆုိင္ဂံု ဗဟုိစာတုိက္ၾကီးက ကပ္လ်က္ပါ။ ျပင္သစ္လက္ရာ ဒီဇုိင္းနဲ႕ ၁၈၉၁မွာ ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ဒီစာတုိက္ၾကီး (Saigon Central Post Office) က အခုလက္ရွိအထိ အသက္၀င္ေနဆဲ ရံုးၾကီးပါ။ စာ၊ ပုိ႕စကတ္ေတြ ပုိ႕ေပးတဲ့ေကာင္တာေတြနဲ႕အတူ ပုိ႕စကတ္မ်ား၊ တျခား လက္ေဆာင္ပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆုိင္ေလးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ျပင္သစ္နုိင္ငံက အီဖယ္ တာ၀ါကုိ ဒီဇုိင္းဆြဲခဲ့သူနဲ႕ ဒီစာတုိက္ၾကီးကုိ ဒီဇုိင္းဆြဲေပးသူက တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္တယ္လုိ႕ သိရပါတယ္။

Saigon Central Post Office ေရွ႕ အမွတ္တရ

Saigon Central Post Office အတြင္း

Saigon Central Post Office ေရွ႕က လက္မွဳပစၥည္း အေရာင္းဆုိင္

Saigon Central Post Office အတြင္းတစ္ေနရာ

ဆုိင္ဂံု ရဲ႕ လမ္းမ တစ္ေနရာမွာ

Independence Palace

အဲဒိေနာက္ ေစာေစာက မ၀င္ခဲ့ရတဲ့ Independence Palace (လြတ္လပ္ေရးနန္းေတာ္)ကုိ ျပန္ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ Independence Palace ကေတာ့ ၁၈၆၈ ခုနွစ္မွာ ျပင္သစ္ေတြ ဗီယက္နမ္ကုိ နယ္ခ်ဲ႕အျပီး ကုိလုိနီရံုးစုိက္ရန္ ေနရာအေနနဲ႕ နဂုိ သစ္သား နန္းေတာ္ကုိ ဖ်က္ျပီး ျပင္သစ္ စတုိင္ ျပန္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။ ျပင္သစ္လူမ်ိဳး Charles Hermite က ဒီဇီုင္းဆြဲေပးျပီး တည္ေဆာက္ရာတြင္ လုိအပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကုိ ျပင္သစ္နုိင္ငံမွ သယ္ယူတည္ေဆာက္ခဲ့တယ္လုိ႕ သိရပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုနွစ္မွာေတာ့ ဗီယက္နမ္ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း ဗံုးေပါက္ကြဲမွဳေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပ်က္စီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ျပန္ျပင္ဖုိ႕ မျဖစ္နုိင္တာေၾကာင့္ ျဖိဳခ်ျပီး အသစ္ျပန္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ အေဆာက္အံုအသစ္ ဒီဇုိင္းကုိေတာ့ ဗီယက္နမ္လူမ်ိဳး Ngô Viết Thụ က ဆြဲေပးခဲ့ပါတယ္။ အခုလက္ရွိဒီဇုိင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၅ နုိ၀င္ဘာမွာ ေတာင္ပုိင္းနဲ႕ ေျမာက္ပုိင္း ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရး အစည္းအေ၀းကုိ ဒီအေဆာက္အအံုမွာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်င္းပျပီးေနာက္မွာ အေဆာက္အဦးနာမည္ကုိ Reunification Hall လုိ႕ နာမည္ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။

Independence Palace, Saigon

Independence Palace, Saigon

Independence Palace, Saigon

အဲဒိကေနပဲ ဟိုတယ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္အျပန္လမ္းမွာ ရာသီဥတု အရမ္းပူလုိ႕ အေအးဆုိင္ခဏထုိင္ပါတယ္။ ဟုိတယ္မွာ ေရာက္ေတာ့ ၾကိဳတင္ ဘြတ္ကင္လုပ္ထားတဲ့အခန္းနွစ္ခန္းထဲကမွ တစ္ခန္းကုိ family room ကုိ free upgrade လုပ္ေပးမယ္ဆုိတဲ့အတြက္ လက္ခံလုိက္ပါတယ္။ တကယ္တန္းက်ေတာ့ family room က အခန္းပုိက်ယ္ေပမယ့္ queen size ကုတင္နွစ္လံုး အျပည့္ေနရာယူထားတာေၾကာင့္ ဘာမွ ပုိထူးမသြားပါဘူး။ နစ္နာတဲ့အခ်က္က နဂို ယူထားတဲ့အခန္းက လမ္းကုိ ၾကည့္လုိ႕ရတဲ့ view ပါျပီး family room ကေတာ့ ေျမညီထပ္မွာ ရွိတဲ့တြက္ ျပတင္းေပါက္ဖြင့္လုိ႕ အဆင္မေျပပါဘူး။ က်န္တာေတြ အားလံုးအဆင္ေျပျပီး တစ္ညပဲ တည္းမွာမုိ႕ ကြန္ပလိန္းမတက္ဘဲ ေနခဲ့ပါတယ္။ အခန္းထဲ ျပန္နားျပီး ညေန ၆ နာရီခန္႕မွ ညစာစားဖုိ႕ ျပန္ထြက္ၾကပါတယ္။ ညစာကုိေတာ့ ဟုိတယ္ေဘးကပ္ရပ္က ဗီယက္နမ္ေခါက္ဆြဲဆုိင္မွာပဲ စားခဲ့ပါတယ္။

Beef pho (Saigon)

Turtle Lake (လိပ္ကန္)

ညစာစားအျပီးမွာ (Turtle Lake) လိပ္ကန္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တယ္ဆုိေပမယ့္ မနီးပါဘူး၊ နာရီ၀က္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ လိပ္ကန္မွာ ဘာရွိလုိ႕လဲ၊ ဘာထူးျခားလုိ႕လဲလုိ႕ေမးရင္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မရွိလွပါဘူး။ ကားလမ္းေတြ ပတ္လည္၀ုိင္းေနတဲ့ က်ြန္းကုိ ပန္းျခံအေသးေလး ေဆာက္ျပီး အလယ္မွာ ကန္ေလး ရွိေနတာပါ။ ကန္ထဲမွာ လိပ္ရွိမရွိေတာင္ ညဘက္ဆုိေတာ့ မစပ္စုခဲ့နုိင္ပါဘူး။ နုိင္ငံျခားသားေတြထက္ ေဒသခံေတြ အလာမ်ားတဲ့ေနရာ တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ စံုတြဲေတြ ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိသားစုေတြ လာထုိင္ၾက မုန္႕စားၾက စကားေျပာၾကတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုပါ။ ညေန ၇ နာရီခြဲခန္႕ထိ လူအနည္းငယ္သာ ရွိေပမယ့္ ည ၈ နာရီေက်ာ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လူေတာ္ေတာ္စည္ေနပါျပီ။ ထုိင္ေရာင္းေနတဲ့ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေလးေတြဆီကေန မုန္႕တစ္ခ်ိဳ႕၀ယ္ျမည္းခဲ့ပါတယ္။ စားခဲ့သမ်ွေတာ့ တစ္ခုမွေတာ့ မၾကိဳက္လွပါဘူး။ မုန္႕ကုိျမင္အျပီး ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အရသာ နဲ႕ တကယ္ရလုိက္တဲ့ အရသာ လြဲေနလုိ႕လားပဲ။

Turtle Lake, Saigon

Turtle Lake, Saigon

Turtle Lake, Saigon

Grilled Rice Paper (Bánh Tráng Nướng)

ဆန္ျပားကုိ ငံုးဥ၊ အသားအေၾက၊ ခ်ိစ္၊ ဆီ၊ ငရုတ္သီးမွဳန္႕၊ တျခား ကိုယ္မသိတဲ့ ဟာေတြကုိ ထည့္ျပီး မီးေသြးမီးဖုိ ေပၚမွာ ကင္တာပါ။ အထဲက အဆာပလာေတြက မဆုိးေပမယ့္ ဆန္ျပားမာေခါက္ေခါက္ကုိ ထပ္ကင္ထားတဲ့ အရသာကုိ မၾကိဳက္ပါဘူး။ 

Bánh Tráng Nướng ၀ယ္စားခဲ့တယ္

Bánh tráng trộn at Turtle lake (ဆန္ေခါက္ဆြဲသုပ္)

ခ်ိဳခ်ိဳအရသာရွိျပီး ဆန္ေခါက္ဆြဲက မာေတာ့ စားရတာ ခံတြင္းမေတြ႕ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမိဳ႕ခံ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေပၚျပဴလာျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ၀ယ္စားၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။

Bánh tráng trộn (ဆန္ေခါက္ဆြဲသုပ္)

Bánh tráng trộn (ဆန္ေခါက္ဆြဲသုပ္) ဆုိင္

လိပ္ကန္ရဲ႕ ညေနခင္း

လိပ္ကန္ရဲ႕ ညအလွ

Ben Thanh Night Market
အျပန္မွာ Ben Thanh ညေစ်းကုိ ၀င္ၾကပါတယ္။ နုိင္ငံတကာက ဘရန္းအစံုကုိ ဒီညေစ်းမွာ ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႕ ၀ယ္လုိ႕ရပါတယ္။ အစစ္ေတြေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ သြားဖူးတဲ့သူေတြကေတာ့ ညေစ်းမွာ ေစ်း၀ယ္ရင္ အနည္းဆံုးေခါက္ခ်ိဳးစစ္ဖုိ႕ အၾကံေပးၾကတဲ့သူခ်ည္းပါပဲ။ ေစ်းသည္ေတြကေတာ့ ေစ်းေမးျပီးရင္ မ၀ယ္ဘဲ ျပန္ထြက္လုိ႕မရေအာင္ ဆြဲၾက၊ ေစ်းေလွ်ာ့ေပးၾကပါပဲ။၀ယ္ဖုိ႕ မစဥ္းစားထားရင္ ေစ်းေမးျပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ျပန္ထြက္ပါ။ ပါလာတဲ့သူငယ္ခ်င္း ေစ်းသြားေမးမိတာ အတင္းေရာင္းပါေတာ့တယ္။ ဆုိေစ်းထက္ တစ္၀က္ကုိ အတင္းေလွ်ာ့ေရာင္းျပီး မ၀ယ္ဘဲ ျပန္အထြက္မွာ သူငယ္ခ်င္းကုိ ညွစ္ျပီးဆြဲထားတာမ်ား သူ႕ခမ်ာလက္ေမာင္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေအာင့္သြားပါတယ္။ ေနာက္ညေတြ ထပ္လာဖုိ႕ အစီအစဥ္ရွိေသးတာေၾကာင့္ ဒီည ေစ်းမ၀ယ္ေသးဘဲ ေစ်းနဲနဲ စံုစမ္းျပီး ဟုိတယ္ကုိ ျပန္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေန႕က် ေမြ႕နဲကမ္းေျခသြားဖုိ႕ အတူတူ လုိက္ခဲ့ၾကပါဦးေနာ္။ ။

ေန႕လည္မွာ ျမင္ရတဲ့ Ben Thanh ေစ်း

Hello Saigon - Introduction
Hello Saigon - Day 1 : Sightseeing in Ho Chi Minh City
Hello Saigon - Day 2 : Mui Ne Sand Dunes
Hello Saigon - Day 3 : Tacu Mountain Jeep Tour