ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - Day 3

အနီးစခမ္းေရတံခြန္ (သုိ႕မဟုတ္) ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ ေရတံခြန္
၂၄ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၅

ပန္းနာရီစင္ ပန္းရဟတ္နဲ႕ အတူ

ပန္းျမင္းလွည္းေလး

ဒီဇင္ဘာ ၂၄ ရဲ႕ မနက္ကုိ ေတာ့ ေစာေစာထ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕ ၾကိဳဆုိၾကပါတယ္။ ကန္ေတာ္ၾကီးဘက္ မွန္းေလွ်ာက္ေပမယ့္ အဲဒိအထိေတာ့ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ ပန္းအလွဆင္ထားတဲ့ ျမင္းလွည္းေလးနဲ႕ နာရီစင္နားကေနပဲ ဓာတ္ပံုရုိက္ျပီး ျပန္လွည့္ခဲ့ပါတယ္။ ကားသမားကုိ မနက္ ၈ နာရီ ခ်ိန္းထားတယ္ေလ။ ျပင္ဦးလြင္ရဲ႕ ျမဴေတြဆုိုင္းေနတဲ့ မနက္ခင္းမွာ အေနြးထည္ေလး ၀တ္ျပီး ကုိယ္လမ္းေလွ်ာက္ဖူးခဲ့ျပီ။ အရမ္းကုိ ေက်နပ္ လန္းဆန္းခဲ့ရတဲ့ မနက္ေလးေပါ့။


ျပန္လာေတာ့ မနက္စာကုိ ဟုိတယ္မွာမစားဘဲ ျပင္ဦးလြင္ရဲ႕ နာမည္ၾကီး ေမာဓနုမွာစားမယ္ဆုိျပီး ကားသမားကုိ ပုိ႕ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ ကားသမားက သူေတာ့ မသိဘူး သူငယ္ခ်င္းကုိ ဖုန္းဆက္ေမးေပးမယ္ဆုိျပီး ဖုန္းကတစ္ဆင့္ ေမးရင္းလုိက္ပုိ႕ပါတယ္။ ဆုိင္ရဲ႕ အျပင္အဆင္ေလးက တကယ္ကုိ ခ်စ္စရာေလးပါ။ အိမ္ၾကီးရဲ႕ ေအာက္ထပ္ မွာ စားပြဲ၀ုိင္းေတြ ခ်ထားတာ တစ္မ်ိဳး၊ ျခံထဲကုိ အဖီဆြဲထားတဲ့ ပန္းျခံပံုစံ ေလးေတြမွာ ထုိင္စရာေလးေတြ လုပ္ထားတာတစ္မ်ိဳးနဲ႕ ကိုယ့္အမ်ိဳးေတြရဲ႕ အိမ္ကုိ သြားလည္တဲ့ ခံစားမွဳမ်ိဳး ေႏြးေနြးေထြးေထြး အခင္းအက်င္းေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ စားပြဲထုိးေတြကုိေတာ့ မနည္းေခၚရပါတယ္။ စားတဲ့လူ အင္အားနဲ႕ စားပြဲထုိး အေရအတြက္ သိပ္မမွ်ပါဘူး။

ေမာဓနုေကာ္ဖီ

လၽွာေပၚထိရံုနဲ႕ ေပ်ာ္က်သြားတဲ့ တုိ႕ဟူးေၾကာ္

ဒီလုိေလး စားပြဲေပၚခ်ထားေတာ့ ဘာလဲဆုိျပီး တစ္ထုပ္ဖြင့္စားၾကည့္တာ 

ေကာက္ညင္း ပလိန္းထုပ္ျဖစ္ေနေရာ

သူစားတဲ့ ၀က္ဦးေနွာက္ေခါက္ဆြဲ

ဒါက ကုိယ္စားတဲ့ တုိ႕ဟူးေႏြး

သူကမၾကိဳက္ေတာ့ ကုိယ္တစ္ေယာက္တညး္စားခဲ့ရတဲ့ ဟင္းထုပ္

ခ်စ္တဲ့အမတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္ကေန လွမး္ညႊန္းတဲ့ ၀က္ဦးေနွာက္ေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲကုိ အဓိကအရင္ မွာလုိက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မွ ကိုယ့္အၾကိဳက္ တုိ႕ဟူးေနြး၊ ေမာဓနုဟင္းထုပ္၊ တုိ႕ဟူးေၾကာ္နဲ႕ ေမာဓနုေကာ္ဖီ တုိ႕ မွာလုိက္ပါတယ္။ ေစာင့္ေနရင္း စားပြဲေပၚမွာ ဖက္နဲ႕ထုတ္ျပီး ၀ါးတံေလးနွစ္ခုနဲ႕ က်ပ္စည္းထားတဲ့အထုပ္ေလးေတြကုိ ဘာေလးေတြလဲမသိဘူးဆုိျပီး တစ္ထုပ္ ဖြင့္စားၾကည့္ပါတယ္။ ေကာက္ညင္းေတာ့ ေကာက္ညင္းနဲ႕ လုပ္ထားတာပဲ ဆုိျပီး စားေနရင္း ျဖတ္သြားတဲ့ စားပြဲထုိးကေလးကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေကာက္ညင္းထုပ္ပါတဲ့။ နွစ္ေယာက္သားရယ္လုိက္ရတာ။

ပလုပ္ပေလာင္း စားလုိ႕ေကာင္း

မွာထားတာေတြ သိပ္မၾကာပါဘူး။ ေရာက္လာေတာ့ နွစ္ေယာက္သား အားရပါးရစားၾကတာ။ ေတာ္ေတာ္ျပည့္အင့္သြားပါတယ္။ မွာထားသမွ်စားလုိ႕ အကုန္ေကာင္းပါတယ္။ ေစ်းကလည္း သိပ္မၾကီးပါဘူး။ တုိ႕ဟူးေႏြးမွာ ပဲရြက္ကေလးေတြ ပါတာ အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္။

စားျပီးဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ကုိ ဆက္သြားပါတယ္။ ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ေရတံခြန္က ေမျမိဳ႕ အနီးစခန္းမွာ ရွိျပီး အနီးစခန္းဘူတာနဲ႕လည္း နီးပါတယ္။ ျမိဳ႕ထဲကသြားရင္ေတာ့ နဲနဲလွမ္းပါတယ္။ မႏၱေလးကုိ ဆင္းတဲ့ လမ္းကုိ ျပန္သြားရတာပါ။ နာရီ၀က္ေလာက္ေတာ့ ေမာင္းရသလားပဲ သိပ္မမွတ္မိဘူး။ ကိုယ္တုိ႕ကားကေလး ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ ေရတံခြန္ကုိဆင္းရတဲ့ စခန္းကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အဲဒိနားက အိမ္ဆုိင္ေလးေတြဘက္က အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္၊ ေကာင္မေလး နွစ္ေယာက္ ထြက္လာပါတယ္။ သူတုိ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေက်ာပုိးအိတ္လုိအိတ္ကေလးေတြကိုယ္စီလြယ္ထားပါတယ္။ ကိုယ္တုိ႕ကုိ လာမိတ္ဆက္ျပီး ေရတံခြန္ထိ သူတုိ႕ လမ္းျပမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ တကယ္လုိ႕ ေရဆာရင္ သူတုိ႕ဆီမွာ အေအး၊ ေရ ပါလာတဲ့အတြက္ ၀ယ္ေသာက္နုိင္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ သူတုိ႕နဲ႕ အတူတူ ေအာက္ကုိ ဆင္းေနရင္း ကုိယ္တုိ႕ စကားေျပာခ်င္ရင္ သူတုိ႕က ခင္ခင္မင္ရင္းရင္းနွီးနွီး ျပန္ေျပာျပီး ကိုယ္တုိ႕နွစ္ေယာက္သားစကားေျပာေနရင္ အလုိက္တသိနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းက လုိက္ပါတယ္။ ဆင္းရမယ့္ေနရာက မတ္ေနရင္ သူတုိ႕ထဲက အသက္အၾကီးဆံုး အမက ကုိယ့္အနားေရာက္လာျပီး လက္လာတြဲေပးပါတယ္။ သူ႕လက္ကုိ ကုိင္ဆင္းပါ။ ေခ်ာ္လဲမွာစုိးလုိ႕လုိ႕ ေျပာပါတယ္။  ေတာက္ေလွ်ာက္ အဆင္းျဖစ္ျပီး လမ္းေတြ မတ္ပါတယ္။ လမ္းက ခဲေသးေသးေလးေတြေပၚနင္းမိရင္ေတာ့ ေျခေခ်ာ္နုိင္ပါတယ္။ သူတုိ႕က ေဘးက တဖြဖြ သတိေပးပါတယ္။ သူတုိ႕ကုိ အားနာဖုိ႕မလုိေၾကာင္း သူတုိ႕လက္ကုိ တြဲဖုိ႕ ခဏခဏ ေျပာပါတယ္။ ကုိယ္ကလည္း ရပါတယ္ေပါ့။ ေျပာလုိ႕မွ မဆံုးေသး ေလွ်ာခနဲ ေခ်ာ္လဲပါေတာ့တယ္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္ထားလုိ႕  နဲနဲပဲ နာေပမယ့္ ေဘာင္းဘီ ဒူးေနရာက ေတာ္ေတာ္ပြန္းသြားပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အားမနာေတာ့ဘဲ အဲဒိ အမ လက္ေမာင္းကုိပဲ ခ်စ္သူ႕လက္ေမာင္းလုိ သေဘာထား၊ မွီခုိျပီး ဆင္းခဲ့ပါတယ္။

အသြားဆုိေတာ့ ဖလန္းဖလန္းထ ဓာတ္ပံုရုိက္နုိင္ေသးတယ္ေလ

သူတုိ႕နဲ႕ စကားစျမည္ေျပာရင္း သိလာတာက သူတုိ႕က ဧည့္သည္လာရင္ အလွည့္က်နဲ႕ ေစ်းလုိက္ေရာင္းရေၾကာင္း၊ ကားေသးဆုိ လူ ၃ ေယာက္၊ ကားၾကီးဆုိ လူ ၆ ေယာက္ လုိက္ခြင့္ရွိေၾကာင္း၊ တစ္ေန႕ကုိ တစ္ေခါက္ပဲ လုိက္လုိ႕ရေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ကုိယ္တုိ႕ ကုိ ေစ်းေရာင္းျပီးရင္ သူတုိ႕အတြက္ ဒီေန႕ ေစ်းေရာင္းခြင့္ျပီးသြားျပီျဖစ္လုိ႕ ေအးေအးေဆးေဆးဆင္း ေအးေအးေဆးေဆး တက္ပါ လုိ႕လည္း ေျပာပါေသးတယ္။ က်န္တဲ့ ေကာင္မေလးနွစ္ေယာက္က အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ေလးေတြ ပိန္ပိန္ပါးပါးေလးေတြပါ။ ကိုယ့္ကုိတြဲတဲ့ အမကေတာ့ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္လုိ႕ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။ ကိုယ္က ကုိယ္တုိ႕မွာ လူနွစ္ေယာက္ထဲ အေအး၀ယ္ေသာက္လည္း ၂ ေယာက္ဆီကပဲ ေသာက္နုိင္မွာေပါ့၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဘယ္ေရာင္းရမလဲလုိ႕ စပ္စုလုိက္ပါေသးတယ္။ သူတုိ႕က ေတာ့ ကားေသးတစ္စီး လူဘယ္နွစ္ေယာက္ပါလာမယ္ဆုိတာ မသိေတာ့ ဒါ သူတုိ႕ ကံပဲ လုိ႕ ေျဖပါတယ္။ တစ္ဗူး အပုိ အားေပးရင္ေတာ့ သူတုိ႕ေက်းဇူးတင္ေနမွာပါလုိ႕လဲ ခ်ဳပ္ပါေသးတယ္။ အဆင္းက ေကြ႕ေပါင္း ၂၄ ေကြ႕ ရွိပါတယ္။ အေကြ႕ ၆ ခုေျမာက္တုိင္းေလာက္မွာ နားေနစရာ တဲေလးနဲ႕ ၀ါးတန္းခံုေလးရွိပါတယ္။ အဆင္းကေတာ့ တစ္ခါ နွစ္ခါေလာက္ ခဏပဲ နားျဖစ္ပါတယ္။ နားလုိက္တုိင္း သူတုိ႕က ယပ္လာခပ္ေပးပါတယ္။ အားနာလုိ႕ မခပ္ပါနဲ႕ ေျပာလည္း နားမေထာင္ပါဘူး။ အျပင္မွာ ရာသီဥတုက ေအးေနေပမယ့္ သတိထားဆင္းေနတဲ့ေဇာနဲ႕ ဆုိေတာ့ ေခ်ြးဆုိ႕   ေနတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။  မိနစ္ ၄၀ ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ေရတံခြန္ ေအာက္ေျခကုိ ေရာက္ပါျပီ။ သိပ္မနားရင္ နာရီ၀က္ေလာက္နဲ႕ ေရာက္မွာပါ။ ကုိယ္တုိ႕ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ဆင္းေနလုိ႕ ဒီေလာက္ၾကာတာပါ။

လမ္းက တဲမွာ ခဏနားေနတုန္း ရုိက္ထားတာ ။ အေနာက္က ၃ ေယာက္က ကိုယ္တုိ႕နဲ႕အတူလုိက္ဆင္းတဲ့ အမနဲ႕ ညီမေလး နွစ္ေယာက္ေလ

ဒီေနရာေရာက္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ေရတံခြန္ဆီေရာက္ပါျပီ

ေရတံခြန္ေရွ႔တည့္တည့္က နားေနစရာနွင့္ ဆုိင္ေလး

ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ ေရတံခြန္ (သုိ႕) အနီးစခမ္း ေရတံခြန္

ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ ေရတံခြန္ (သုိ႕) အနီးစခမ္း ေရတံခြန္

တစ္လမ္းလံုးေမာသမွ် တေ၀ါေ၀ါနဲ႕ အရွိန္ျပင္းျပင္းက်ေနတဲ့ ေရတံခြန္ၾကီးျမင္ေတာ့ အေမာေျပသြားပါတယ္။ ေရက်ေနတဲ့ အရွိန္က အရမး္ျပင္းေတာ့ အနားကုိ မကပ္နုိင္ပါဘူး။ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ေနတာေတာင္ ေရမွဳန္ေရမႊားေတြ လာစဥ္ပါတယ္။ သူ႕ ေရွ႕တည့္တည့္ မွာ ခပ္ၾကာၾကာေနရင္ တကယ္ကုိ ရႊဲမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေရတံခြန္ အျမင့္က ၁၂၂ မီတာ ရွိတယ္လုိ႕ သိရပါတယ္။ ေရတံခြန္က ၃ ဆင့္ ရွိတာတာပါ။ အခု ေရာက္တဲ့ ေရတံခြန္က ေအာက္ဆံုးအဆင့္ျဖစ့္ပါတယ္။ ခဏတျဖဳတ္နား ဓာတ္ပံုရုိက္ အနားက သစ္သားခံုေလးမွာ ခဏထုိင္ျပီး ရွဳခင္းကုိ ခံစားၾကပါတယ္။ အေအးဆုိင္လုိလုိ မုန္႕ဆုိင္လုိလုိ ဆုိင္ေလးတစ္ဆုိင္ရွိျပီး အိမ္သာလည္း ရွိပါတယ္။ ကုိယ္တုိ႕သြားတဲ့အခ်ိန္က နဲနဲ ေစာေနေသးေတာ့ လူလည္း အမ်ားၾကီး မရွိပါဘူး။ ကုိယ္တုိ႕ ၂ ေယာက္ အပါအ၀င္ အုပ္စု ၃ စု ေလာက္ပဲ ရွိတာပါ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေတာနက္ၾကီးထဲမွာ ေရတံခြန္ သံ တေ၀ါေ၀ါကလြဲလုိ႕ လူသံအနည္းငယ္ပဲ ရွိတဲ့အခုိက္အတံ့ဟာ တကယ္ကုိ ေအးခ်မ္းလွပါတယ္။ ဟုိအမေတြဆီက အေအး၀ယ္ေသာက္ပါတယ္။ ၃ ေယာက္ဆုိေတာ့ ၃ ဗူး၀ယ္ျပီး အပုိတစ္ဗူးကုိ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲ ထည့္ခဲ့လုိက္ပါတယ္။ ေစ်းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးပါတယ္။

ဒီလုိ ဂုိက္ေပးၾကမ္းခဲ့တယ္

ကုိယ္ရုိက္ေပးတာေလ အဲလုိေစာင္းေစာင္းေလး ။ ေတာ္ရံုစေကးမဟုတ္ဘူး

ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ေရတံခြန္ အမွတ္တရ

ျပန္အတက္မွာေတာ့ တစ္သက္လံုးေလ့က်င့္ခန္းမလုပ္ဘဲ တစ္ရက္ကို ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ ထုိင္ခ်ိန္ ၁၀ နာရီေလာက္ရွိတဲ့ ကုိယ္ ဒုကၡေရာက္ပါျပီ။ ကုန္းတက္ေလး နွစ္တက္ေလာက္ပဲ တက္ရေသးတယ္ ေျခသလံုးေတြေတာင့္ျပီး ေမာေနပါေတာ့တယ္။ မနက္စာ တနင့္တပုိးစားထားမိတာေရာ၊ အေအးတစ္ဗူးေသာက္ထားမိတာေရာက အစာအိမ္မေကာင္းတဲ့ကုိယ့္ကုိ လမ္းမွာတင္ အန္ေစပါေတာ့တယ္။ ေခြ်းေစးေတြက်လာျပီး မ်က္စိေတြလည္း ျပာေ၀ေနျပီး အတက္ ၂ ေကြ႕ေလာက္မွာတင္ နားေနရေတာ့ ခုန အမ ေတြက ျဖည္းျဖည္းတက္ရန္ မေလာရန္ သူတုိ႕ တြဲသြားမယ္လုိ႕ ၀ုိင္းေျပာၾကပါတယ္။ တကယ္လုိ႕ ဘယ္လုိမွ မတက္နုိင္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ လူထမ္းတဲ့ အထမ္းနဲ႕ တက္နုိင္ေၾကာင္း၊ အေပၚစခန္းအေရာက္ထိကုိ ၄ ေသာင္းက်မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ကုိယ္လည္း အထမ္းနဲ႕ တက္ရမွာ ရွက္လုိ႕ ဆက္တက္ေပမယ့္ မ်က္လံုးေတြ ျပာျပီး အရမ္းေမာေနတာေၾကာင့္ အထမ္းေခၚလုိက္ရပါတယ္။ ခဏေစာင့္ျပီး ၾကိဳးပုခက္ အထမ္းစင္နဲ႕အတူ ေကာင္ကေလး တစ္ေယာက္ထပ္ေရာက္လာပါတယ္။ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ပိန္ပိန္ ေသးေသးေလးပါပဲ။ ဘယ္သူထမ္းမွာလဲ ေမးတဲ့အခါ အဲဒိေကာင္ေလးနဲ႕ အတူ အခု ပါလာတဲ့ အဖြဲ႕ထဲက ၃ ေယာက္ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ထမ္းမွာလုိ႕ သိလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္ ကုိယ္ အတင္းျငင္းမိပါတယ္။ အဲဒိအမကလည္း ကုိယ့္ထက္ အနည္းငယ္ပိန္ျပီး ေကာင္မေလးနွစ္ေယာက္ကေတာ့ အမ်ားၾကီး ေသးၾကပါတယ္။ မိန္းကေလးေတြ ထမ္းတဲ့အထမ္းထဲ လုိက္စီးဖု႕ိ ဘယ္လုိမွ စိတ္ထဲထားလုိ႕မရေပမယ့္ သူတုိ႕က ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ နဲ႕ ခုရမယ့္ ပိုက္ဆံကုိ သူတုိ႕ လုိခ်င္ေၾကာင္း၊ ၄ ေသာင္းကုိ သူတုိ႕ ၄ ေယာက္ခြဲယူမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ တျခားသူ ထပ္ေခၚရင္ သူတုိ႕ မရေတာ့ေၾကာင္း၊ ထမ္းေနက်ျဖစ္လုိ႕  သူတုိ႕ ထမ္းနုိင္ေၾကာင္း အေျခအတင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ ကုိယ္အေလွ်ာ့ေပးလုိက္ပါတယ္။

ကုိယ့္ကုိ ၾကိဳးပုခက္ထဲ အိပ္ေစျပီး ေရွ႕တစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ၾကိဳးကုိလွ်ိဳျပီး ထမ္းပါတယ္။ အရမး္မတ္တဲ့ ကုန္းေတြကုိ တက္ရတာေၾကာင့္ ေနာက္က ထမ္းရတဲ့သူက အရမ္းပင္ပန္းပါတယ္။ အမ်ိဳးသား ေက်ာပုိးအိတ္ကုိလည္း သူတုိ႕ကုိ ေပးပါ သယ္ေပးမယ္ ေျပာေပမယ့္ အမ်ိဳးသားက အားနာျပီး မေပးပါဘူး။ ကုန္းတက္ နွစ္ခု တက္ျပီးတုိင္းမွာ သူတုိ႕ လူလဲထမ္းပါတယ္။ ေကာင္မေလးေတြ ထမ္းတဲ့အလွည့္ေတြမွာ ကုိယ္မေနတတ္လုိ႕ ကိုယ္ကုိ က်ံဳ႕ထားမိပါတယ္။ သူတုိ႕က တျပန္ ပုခက္ေပၚက ကိုယ့္ကုိ နားခ်င္ရင္ ေျပာေနာ္ အားမနာနဲ႕ လုိ႕ ေျပာပါေသးတယ္။ သူတုိ႕အခ်င္းခ်င္းလည္း အရမး္ကုိ ညွာတာၾကပါတယ္။ ေနာက္က ထမ္းတဲ့သူကုိ ေနာက္တစ္ေယာက္က လက္ေမာင္းကုိ အားျပဳ တြဲတက္ေစပါတယ္။ သူတုိ႕ ေျပးေျပးလႊားလႊားတက္တဲ့အခါ အမ်ိဳးသားက ဟုိးအေ၀းၾကီးမွာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ္ကေတာ့ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာ ေရတံခြန္ကုိ ဆင္းလာတဲ့ သူေတြရဲ႕ ျပဳံးစိစိအၾကည့္ေတြကုိ မခံနုိင္လုိ႕ ဦးထုပ္နဲ႕ မ်က္နွာကုိ အုပ္ျပီး လုိက္ခဲ့တာပါ။ ကိုယ္ကသာ ပုခက္နဲ႕ ျဖစ္ေနတာ၊ လမ္းမွာ အဖုိးၾကီးေတြ၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးတြ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တက္လာတာေတြ႕ေတာ့ ကုိယ္ေတာ္ေတာ္ က်န္းမာေရးက်ေနတာပဲလုိ႕ ဆင္ျခင္မိပါတယ္။

စခန္းေရာက္ေတာ့ ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ထုိင္ရင္း အမ်ိဳးသားကုိ ေစာင့္ပါတယ္။ပုိက္ဆံက သူ႕အိတ္ထဲမွာကုိး။ သူတုိ႕ အထမ္းန႕ဲတက္တာ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာေပမယ့္ အမ်ိဳးသား လမ္းေလ်ွာက္တက္တာေတာ့ ၁ နာရီနဲ႕ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ၾကာပါတယ္။ သူေျပာတာေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ မတက္နုိင္ေတာ့လုိ႕ လမ္းမွာတင္ ထုိင္ခ်နားေနလုိက္တာတဲ့။ ေမာလြန္းလုိ႕ ကုိယ္ပုခက္ထဲ ပါသြားတာ ရယ္ခ်င္ျပီး ဓာတ္ပံုရုိက္ထားခ်င္တာေတာင္ မရိုက္ျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။

The View ရဲ႕ view point ေန၇ာ

ေက်ာခ်င္းကပ္ရုိက္ 

ေရတံခြန္က သံုးဆင့္ ။ အေပၚဆံုးဆင့္က တစ္ခု ပါေအာင္ရုိက္ေတာ့ ပံုအရမ္းေသးေနလုိ႕ ဒီပံုပဲ တင္လုိက္တယ္။  ကုိယ္တုိ႕ သြားခဲ့တဲ့ ေရတံခြန္ဆုိတာက ေအာက္ဆံုးအဆင့္ကုိ ေျပာတာ။ 

The View က ေန လွမ္းျမင္ရတဲ့ ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ ေရတံခြန္နဲ႕ နားခုိရာ စခန္း။ 

ဆုိင္မွာ ခဏနားျပီး ကားသမားကုိ အနားက နာမည္ၾကီး  The View ကုိ ပုိ႕ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ အဲဒါ တကယ္တန္းေတာ့ Resort  ပါ။ Agoda မွာ ၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့ ဟုိတယ္က ေစ်းၾကီးပါတယ္။ တစ္ညကုိ ပ်မ္းမွ် စင္ကာပူေဒၚလာ ၃၅၀ ေလာက္ရွိပါတယ္။  Resort က စားေသာက္ဆုိင္ပါ တြဲဖြင့္ထားျပီး အဲဒိဆုိင္ကုိ အျပင္ကလာစားရင္ တစ္ေယာက္ကုိ ၁၀၀၀ က်ပ္ တန္ ကူပြန္၀ယ္ျပီးမွ ေပး၀င္ရပါတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္မွာ စားျဖစ္ရင္ အဲဒိ ကူပြန္ကုိ အစားအေသာက္ဖုိး ရွင္းတဲ့ေနရာမွာ ထည့္သံုးလုိ႕ရျပီး မစားေသာက္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ၀င္ေၾကးသက္သက္ ျဖစ္သြားတာပါ။ ဘာလုိ႕ အဲဒိသြားလဲ ေမးရင္ အဲဒိကေန ခုန ဆင္းခဲ့တဲ့ ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ေရတံခြန္ကုိ လွမး္ျမင္ရလုိ႕ပါပဲ။ သူ႕ ဗ်ဴးပြိဳင့္ကေန ေရတံခြန္ သံုးဆင့္လံုးကုိ ျမင္ရပါတယ္။ ဗုိက္မဆာေသးတာေၾကာင့္ အဲဒိမွာ မစားေတာ့ဘဲ ကားသမားကုိ ျပင္ဦးလြင္ ေစ်းၾကီးကုိ ပဲ လုိက္ပုိ႕ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။

ျပင္ဦးလြင္ ေစ်းၾကီး

နာရီစင္

လက္ဖက္အေၾကာ္ဆုိင္က ျမည္းဖုိ႕ေပးတဲ့ လက္ဖက္ပန္းကန္ နွစ္ေယာက္သား ၀ယ္ရင္းစားရင္းလုပ္လုိက္တာ တက္တက္ကို ေျပာင္ေရာ

၀ယ္ခ်င္ေပမယ့္ မစားတတ္လုိ႕ မ၀ယ္ခဲ့ရဘူး

ေစ်းထဲကုိ ၀င္ျပီး စင္ကာပူအျပန္ထိ သယ္ဖုိ႕ တစ္ခိ်ဳ႕ ၊ ရန္ကုန္ကုိ လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ ၀ယ္ျပီး အထုပ္အပုိးေတြနဲ႕ ဟုိတယ္ကုိ လမ္းေလ်ွာက္ျပန္ပါတယ္။ လမ္းက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ေန႕လည္စာကုိ ၂ နာရီေလာက္မွ စားလုိက္ပါတယ္။

ရထားလံုးေလးေတြ စီးၾကမလား

ဆုိင္ကယ္ေလးနဲ႕ ေလွ်ာက္လုိ႕လည္ (ဒါ ကန္ေတာ္ၾကီးေရွ႔ပါ)

ကန္ေတာ္ၾကီးေရွ႕က အကင္ဆုိင္မာ်း

ကန္ေတ္ာၾကီး

ညေနေလာက္က် ေရမိုးခ်ိဳးျပီး နွစ္ေယာက္သား ဘယ္သြားၾကမလဲ တုိင္ပင္ၾကပါတယ္။ လည္စရာ ပတ္စရာလည္း သိသေလာက္ ကုန္ျပီကုိး။ ဒါနဲ႕ ဆုိင္ကယ္ပတ္စီးၾကမလားေပါ့။ Hotel Reception ကုိ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ဟုိတယ္က ဆုိင္ကယ္ငွားပါတယ္။  နွစ္နာရီ ၅၀၀၀ က်ပ္နဲ႕ ေတြ႕ကရာလမ္း အကုန္ ေလွ်ာက္ေမာင္းၾကပါတယ္။ ကန္ေတာ္ၾကီးလည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ မ၀င္ပါဘူး အျပင္မွာပဲ လမး္သလား မုန္႕ေလွ်ာက္စားျပီး ေနာက္ လားရွိဳးသြားတဲ့လမ္းေပၚက Ruby Mart ကုိ သြားၾကပါတယ္။ တစ္ခါ ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး မႏၱေလးသြားတဲ့ လမ္းေပၚ ေရာက္ရာေပါက္ရာ စီးၾကပါေသးတယ္။  

ပံုေတာ္ေတြေနာ္ ၾကိဳက္ရာ အေရာင္ေရြး (Ruby Mart ထဲက ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွ)

ျပင္ဦးလြင္ ကားၾကီး၀င္း

ရန္ကုန္ျပန္ရန္ အသင့္ 

ဟုိတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ခါတည္း check out လုပ္ပါတယ္။ ညစာလည္း မစားနုိင္ေတာ့ပါဘူး၊ ကား၀င္းကုိ တုတ္တုတ္ငွားျပီးသြားၾကပါတယ္။ ည ၈ နာရီ ကားထြက္တဲ့အခ်ိန္ ျပင္ဦးလြင္တစ္ျမိဳ႕လံုး မီးပ်က္ေနပါတယ္။ ကားေပၚကေန အျပင္ၾကည့္ေတာ့လည္း ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲဆုိေတာ့ ခဏေန အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ မႏၱေလး၀င္မွ ခဏျပန္နုိးလာပါတယ္။ အျပန္ကားက အသြားကားေလာက္မေကာင္းပါဘူး။ ကားက ခရီးသည္လည္း မျပည့္ပါဘူး။ ခံုေရွ႕က တီဗြီကလည္း ၾကည့္မရေတာ့ မထူးပါဘူးဆုိျပီး တစ္လမ္းလံုး အိပ္လုိက္လာပါတယ္။ ေနာက္ခံုမွာလည္း လူမပါေတာ့ ခံုကုိ ဟုိးေနာက္ထိလွဲျပီး ေစာင္ျခံဳအိပ္တာ ရန္ကုန္ထိပါပဲ။ ရန္ကုန္ကုိ မနက္ ၄ နာရီေလာက္၀င္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ေျမာက္ဥကၠလာ ကား၀င္းထဲ မ၀င္ခင္ ခရီးသည္ေတြကုိ နွိဳးျပီး ဒီနားကေန တက္စီငွားစီးရင္ ပုိလြယ္တယ္ဆုိျပီး အကုန္ဆင္းခုိင္းပါတယ္။ အိမ္က လာၾကိဳမွာ ကား၀င္းထဲအထိလုိက္မယ္ဆုိျပီး လုိက္တာ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးနဲ႕ သူ႕ ကပၸိယရယ္၊ ကုိယ္တုိ႕ နွစ္ေယာက္ရယ္၊ အမ်ိဳသမီးတစ္ေယာက္ရယ္ပဲ က်န္ပါတယ္။

ဘာလုိလုိနဲ႕ မေရာက္တာၾကာတဲ့ ေရာက္ခ်င္လွတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္ကတည္းက စိတ္လွဳပ္ရွားရင္ခုန္ စီစဥ္ခဲ့ရတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ခရီးစဥ္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ သြားခဲ့ရတဲ့ေနရာေတြ၊ စားခဲ့ရတဲ့ အစားေတြနဲ႕ အရမ္းကုိ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရြင္ခဲ့တဲ့ ခရီးေလးပါ။  တက္စီ၊ တုတ္တုတ္၊ ဆုိင္ကယ္၊ ရထား စံုေနေအာင္ စီးခြင့္ရတဲ့ ခရီးစဥ္ေလးပါ။ ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ခရီးေလးတစ္ခုပဲ။ ေနာက္တစ္ခါသြားဦးမလားေမးရင္ နဲနဲ စဥ္းစားရပါမယ္။ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ဒီထက္ ပုိျပီး ၾကံ့ခုိင္ေအာင္ ျပင္ထားျပီးမွ၊ သုိ႕မဟုတ္ ၾကိဳးပုခက္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ စီးခ်င္တဲ့အခါမွ ထပ္သြားျဖစ္ပါေတာ့မယ္။

ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - နိဒါန္း
ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - Day 1 (မနက္ပုိင္း)
ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - Day 1 (ေန႔လည္ပုိင္း)
ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - Day 2
ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - Day 3

SQL : Change all varchar columns to nvarchar datatype

တစ္ခါတစ္ေလ အလုပ္ထဲမွာ ကိုယ့္ရဲ႕    Database ထဲက  Table အကုန္လံုး (သုိ႕မဟုတ္) တစ္ခုရဲ႕  Data Type ကုိ varchar ကေန nvarchar ကုိ ေျပာင္းခ်င္တဲ့ အခါ ဒီ script ေလးက အသံုး၀င္လွပါတယ္။ 

database ထဲက table ေတြအကုန္ကုိ ေျပာင္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့ table_name filter ေလးကုိ ျဖဳတ္ေပးလုိက္ရံုပါပဲ။

ကိုယ့္အတြက္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ လုိတယ္ဆုိေတာ့ ဒီထဲမွာပဲ ရွာရေဖြရလြယ္ေအာင္ လာမွတ္ထားပါရေစ။

SELECT 'ALTER Table [' + TABLE_SCHEMA + '].[' + TABLE_NAME + '] 
ALTER Column [' + COLUMN_NAME + '] nvarchar(' + CAST(CHARACTER_MAXIMUM_LENGTH  As VARCHAR) + ')'
FROM INFORMATION_SCHEMA.COLUMNS
WHERE DATA_TYPE = 'VARCHAR'