နုိ၀င္ဘာ ၇ ရက္၊ ၂၀၁၆။
တနလၤာေန႕။
ရန္ကုန္ မႏၱေလး အျမန္လမ္း - ရန္ကုန္ ေမာ္လျမိုင္လမ္း - က်ိဳက္ထီးရိုး ဘုရားလမ္း
ဒီတစ္ေခါက္ျမန္မာျပည္ အျပန္မွာေတာ့ မေရာက္တာ ၾကာတဲ့ က်ိဳက္ထီးရိုး ဆံေတာ္ရွင္ ေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားက မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕နယ္ထဲက ေပါင္းေလာင္းေတာင္ေၾကာေပၚမွာ ရွိပါတယ္။ ကားေမာင္းခ်ိန္ ၄ နာရီခန္႕သာ ၾကာလုိ႕ ရန္ကုန္ကေန ေန႕ခ်င္းျပန္ခရီးအေနနဲ႕ေတာင္ သြားၾကပါတယ္။
ကုိယ္တုိ႕ကေတာ့ ရန္ကုန္ကေန မနက္ ၄ နာရီမွာ စထြက္ပါတယ္။ ေျမာက္ဥကၠလာမွတဆင့္ ရန္ကုန္ မႏၱေလး အျမန္လမ္းေပၚတက္ခဲ့ျပီး ၃၉ မုိင္လမ္းခြဲကေန ဘုရားၾကီးဘက္ကုိ ခြဲတဲ့လမ္းက သြားခဲ့ပါတယ္။ ၃၉ မုိင္လမ္းခြဲမွာ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ အနည္းငယ္ေစာေနေသးတာေၾကာင့္ ဆက္ေမာင္းခဲ့ျပီး မနက္စာကုိ ရန္ကုန္ ေမာ္လျမိဳင္ အေ၀းေျပးလမ္းေပၚက က်ိဳက္ထုိ feel မွာ ခဏနားရင္း ၀င္စားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒိအခ်ိန္ မနက္ ၇ နာရီခန္႕ရွိပါျပီ။
ထုိမွတဆင့္ က်ိဳက္ထုိျမိဳ႕ထဲ ျဖတ္လာျပီး ျမိဳ႕အထြက္နားေလာက္မွာ က်ိဳက္ထီးရိုးသုိ႕ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ျပတဲ့ ဗယ္ဘက္ကုိခ်ိဳးျပီး ေမာ္လျမိဳင္လမ္းေပၚက ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ကားလမ္းဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္မွာ စီစီရီရီ စုိက္ထားတဲ့ ရာဘာခင္းေတြရွိပါတယ္။
က်ိုက္ထီးရိုးေတာင္ေျခ ကင္ပြန္းစခန္း ေရာက္ျပီ
ကင္ပြန္းေတာင္ေျခစခန္း၀င္၀င္ခ်င္း မွာပဲ ေတာင္ေပၚတက္မယ့္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္စခန္း ရွိပါတယ္။ အနီးအနားမွာလည္း ကားအပ္လုိ႕ရတဲ့ ေနရာ အမ်ားအျပားရွိျပီး တစ္ရက္ကုိ က်ပ္ ၃၀၀၀ ပါ။ ေတာင္ေပၚတက္မယ့္ကားဂိတ္က အမိုးနဲ႕သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိပါတယ္။ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ စက္အင္ဂ်င္တပ္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ားကုိသာ အသံုးျပဳထားျပီး ကားေမာင္းကြ်မ္းက်င္တဲ့သူေတြသာ ဒီေတာင္တက္လမ္းကုိ ေမာင္းၾကတာပါ။ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေမာင္းသူတုိင္း အက်ီၤအျဖဴ ၀တ္ဆင္ၾကျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ဆို သနပ္ခါး ပါးကြက္နဲ႕ နွစ္လုိဖြယ္ သန္႕သန္႕ရွင္းရွငး္ ရွိၾကပါတယ္။ ေတာင္ေပၚကားဂိတ္စခန္းကုိ ၄၅ မိနစ္ခန္႕ ေမာင္းရပါတယ္။
ေျခလ်င္တက္မယ့္လမ္းေၾကာင္းရွိေသးေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ အသင္းအဖြဲ႕၊ ေတာင္တက္အေတြ႕အၾကံဳလုိခ်င္သူေတြ၊ နုိင္ငံျခားသားေတြက လြဲရင္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္နဲ႕ပဲ တက္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ေနာက္နွစ္ ဧျပီမွာေတာ့ ေကဘယ္ကားနဲ႕ ေတာင္ေပၚကုိ တက္လုိ႕ရမယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ လမ္းမွာ မုိးဖြဲဖြဲက်ထားတဲ့ အရွိန္နဲ႕ ေတာင္ေျခက အနည္းငယ္ ေအးေအး မွိဳင္းမွိဳင္းရွိေနပါတယ္။ မိုးကာ အပါးေလးေတြ လုိက္ေရာင္းေနသူေတြက ေတာင္ေပၚမွာ မုိးေတြရြာေနတယ္။ မုိးကာ ေလးေတြ ၀ယ္သြားပါ။ အေပၚမွာ ေစ်းၾကီးတယ္ဆုိေပမယ့္ မ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘုရားဖူးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိျပီး အရမ္းအက်ပ္ၾကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ေတာင္ေပၚတက္မယ့္ကားေပၚကုိေတာ့ အလုအယက္တက္ရပါတယ္။တန္းစီစနစ္မရွိဘဲ ဦးရာလူ ၾကိဳက္တဲ့ေနရာထုိင္ျဖစ္ပါတယ္။ ကားေပၚေရာက္မွ ပုိက္ဆံ ေပးရမွာ ျဖစ္ျပီး ေနာက္ခန္းက တစ္ေယာက္ကုိ ၂၀၀၀ က်ပ္ပါ။ အရင္က ၂၅၀၀ က်ပ္ျဖစ္ျပီး အစုိးရသစ္လက္ထက္မွာ ေလွ်ာ့ခ်ေပးထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ခံုတန္းတစ္တန္းကုိ လူ ၇ ေယာက္ထုိင္ရျပီး လူဦးေရ အတိအက်သာ တက္ခြင့္ျပဳပါတယ္။ ကားေခါင္းခန္းကေတာ့ တစ္ေယာက္ကုိ က်ပ္ ၃၀၀၀ ျဖစ္ျပီး စုစုေပါငး္ ခရီးသည္ ၅ ဦး စီးနင္းခြင့္ျပဳပါတယ္။ ဒရုိင္ဘာေဘးမွာ ၂ ေယာက္ထုိင္ရျပီး ဒရုိင္ဘာေနာက္မွာ ခံုတန္းရွည္တစ္တန္းထားထားျပီး လူ၃ ေယာက္စီးနင္းေစတာပါ။အဲဒိ အေနာက္ ခံုတန္းရွည္ေပၚမွာ ေျခေထာက္ေတာ့ ခ်ထုိင္လုိ႕မရပါဘူး။ တင္ျပင္ေခြထုိင္မွ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေခါင္းခန္းစီးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကား၀င္းထဲက တစ္ေနရာမွာ အရင္ စာရင္းေပးရပါတယ္။ သူတုိ႕က စာရင္းေပးထားတဲ့သူနာမည္ကုိ မုိက္ခရိုဖုန္းနဲ႕ ေခၚျပီး ဘယ္ကားနံပါတ္ကုိ သြားပါလုိ႕ေျပာပါတယ္။ ေခါင္းခန္းစီးတဲ့သူကေတာ့ လုတက္စရာ မလုိပါဘူး။ ပုိက္ဆံကေတာ့ ေနာက္ခန္းလုိပဲ ကားေပၚေရာက္မွ ကားေနာက္လုိက္ကုိ ေပးရတာပါ။ ကားတစ္စီးတစ္စီးဟာ ခဏနဲ႕ ျပည့္သြားတာပါ။
ကင္ပြန္းစခန္းက ထြက္ျပီးမၾကာခင္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ကုိ ေရာက္ပါတယ္။ လူအေရအတြက္ကုိ ေရွ႕ခန္းေနာက္ခန္း အကုန္စစ္ျပီးမွ ဆက္ထြက္ခြင့္ျပဳပါတယ္။ အဲဒိေနာက္ေတာ့ ေတာင္ေပၚအတက္လမ္း ကေတာ့ တကယ့္ကုိ ရင္တဖုိဖုိနဲ႕ တက္ရတာပါ။
ေတာင္ေပၚစခန္း ေရာက္ျပီ
ေတာင္ေပၚစခန္းကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကုိ အနည္းငယ္လမ္းေလွ်ာက္ရပါေသးတယ္။ ၁၀ မိနစ္ ေလာက္ၾကာမလားပဲ။ ပစၥည္းေတြ သယ္လုိ႕မနုိင္ရင္ အထမ္းသမားငွားလုိ႕ရပါတယ္။ တစ္ျခင္းအျပည့္မွ ၃၀၀၀ က်ပ္ကေန ၄၅၀၀ က်ပ္ေလာက္ပါပဲ။ ကုိယ္ေတြက အထုပ္ၾကီးၾကီးမားမားမပါေတာ့ အထမ္းသမား မငွားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ မငွားေတာ့ပါဘူး ေျပာတာေတာင္မွ အထမ္းသမားတစ္ေယာက္ လုိက္လာတာ ရင္ျပင္ေတာ္အထိပါပဲ။
ေတာင္ေပၚစခန္းကေန ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေတာက္လ်ွာက္ လမ္းမွာ ဆုိင္ခန္းေတြ ရွိပါတယ္။ ေနကာမ်က္မွန္၊ ဦးထုပ္၊ ၀ါးေသနတ္၊ စားစရာဆုိုင္ေတြ၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆုိင္ေတြ ရွိပါတယ္။ လမ္းအလယ္မွာ ျဖည္းျဖည္းလမး္ေလွ်ာက္ရင္း ဆြမး္ခံေနတဲ့ ရေသ့ ရဟန္းေတြလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ဟုိေငး ဒီေငးနဲ႕ပဲ ရင္ျပင္ေတာ္ မုဒ္ဦးေပါက္၀ကုိ ေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ မုိးမရြာေပမယ့္ မုိးေငြ႕ တိမ္ေငြ႕ေတြနဲ႕ အုပ္ဆုိင္းျပီး ေရွ႕ကုိေတာင္ ပီပီျပင္ျပင္မျမင္ရပါဘူး။ ေက်ာက္ျပားေတြ ေရေငြ႕ေတြနဲ႕ စုိေနတာေၾကာင့္ ေခ်ာ္မလဲေအာင္ မနည္းထိန္းျပီး တည္းမယ့္ တည္းခုိေဆာင္ ရွာရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘုရားနဲ႕ အနီးဆံုး ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚက တိႆေဆာင္မွာပဲ တည္းျဖစ္ပါတယ္။ တိႆေဆာင္ဆုိေပမယ့္ ၾကဴၾကဴ၀င္းက ကန္ထရုိက္ယူထားပံုရပါတယ္။ တည္းခုိေဆာင္ေအာက္ထဲ ဆင္းသြားတဲ့အခါ သူတုိ႕နာမည္နဲ႕ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဆက္ဆံေရး ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာ တြဲလ်က္အခန္း ျပည့္သြားလုိ႕ ရိုးရိုးအခန္း နွစ္ေယာက္အိပ္ကုိ တစ္ည ၂၀၀၀၀ က်ပ္ ေပးရပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ နွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္တစ္လံုး မွန္တင္ခံု တစ္ခု နဲ႕ စားပြဲအေသးတစ္ခု ရွိပါတယ္။ အခန္းအေနအထားက မဆုိးေပမယ့္ ေခါင္းအံုး၊ အိပ္ရာခင္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ နြမ္းပါတယ္။ အနံ႔အရမ္း ဆန္းဆန္းတင့္တဲ့ကုိယ္က ေခါင္းအံုးကအနံ႔တစ္ခုရတယ္ဆုိျပီး ပါလာတဲ့ မ်က္နွာသုတ္ပု၀ါ ကုိ ေခါင္းအံုးေပၚခင္းအိပ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ရိုးရိုးေလး ဟုိတယ္ ၃ ကုိ ညႊန္းၾကေပမယ့္ လူၾကီးေတြပါလာေတာ့ ရင္ျပင္ေတာ္နဲ႕ အနီးဆံုး၊ ဘုရားဖူးဖုိ႕ ပင္ပင္ပန္းပန္းမတက္ရတဲ့ ေနရာကုိ ေရြးလုိက္တာပါ။ အျပင္က ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာကေတာ့ ၅ ခန္းေလာက္ရွိျပီး သန္႕ပါတယ္။ ေရလည္း ေပါေပါမ်ားမ်ားပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ခန္းေတြက အသံမလံုေတာ့ ည၁၂ နာရီေလာက္ထိ အိပ္မရပါဘူး။ အျပင္က စကားေျပာသံေတြ အခန္းထဲကေန အတုိင္းသား ၾကားေနရတာပါ။ မနက္လည္း ၅ နာရီဆုိ စဆူညံေနပါျပီ။
အိပ္မယ့္ေနရာ အဆင္ေျပျပီဆုိေတာ့ ပစၥည္းေတြထားျပီး ဘုရားဖူးၾကတာေပါ့။ မနက္ ၉ နာရီ နီးပါးဆုိေပမယ့္ ေနမင္းရဲ႕ အရိပ္အေရာင္ တစြန္းတစ မျမင္ရဘဲ ေ၀မွိဳင္းေနတာ ေစတီကုိ အနားေရာက္မွ ျမင္ရတဲ့ အထိပါပဲ။ ေတာင္ေအာက္ကုိ ၾကည့္ေတာ့လည္း ေကာင္းေကာင္းဘာမွ မျမင္ရဘဲ ေတာင္ခုိးေတြ ေ၀ေနတာပါ။ ဘုရားကုိ ေရႊသကၤန္းကပ္၊ ေအးေအးေဆးေဆးဖူးျပီး ေစ်းဆုိင္တန္းေတြဘက္ ဆင္းခဲ့ပါတယ္။
နုိ၀င္ဘာအစဆုိေတာ့ ရာသီဥတုက အမ်ားၾကီး မေအးေသးပါဘူး။ မုိးကလည္း ရြာခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနေတာ့ မုိးရြာရင္ ေအးတဲ့ အေအးေလာက္ပဲ စိမ့္စိမ့္ေလး ေအးတာပါ။ ဟုိးအရင္တုန္းက က်ိဳက္ထီးရိုးလာရင္ ရေသ့ေတာင္၊ က်ီးကန္းပါးစပ္၊ ေက်ာက္ထပ္ၾကီး၊ ေရတံခြန္စသည္ေတြကုိ သြားေလ့ရွိေပမယ့္ အသက္အရြယ္အရ မသြားနုိင္ေတာ့မွန္း ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ သိေတာ့ က်ီးကန္းပါးစပ္လွိုဏ္ဂူေလာက္ပဲ သြားဖုိ႕ စီစဥ္ပါတယ္။
တကယ္လုိ႕ ေရတံခြန္သြားခ်င္သူမ်ားအတြက္ ေတာင္ေပၚစခန္းမွာ ေရတံခြန္သြားတဲ့ ကားေတြရွိပါတယ္။ ကားနဲ႕သြားရင္ ေရတံခြန္ထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေရာက္သြားျပီး တစ္ေယာက္ကုိ ၄၀၀၀ က်ပ္လုိ႕ အသိတစ္ေယာက္က ေျပာပါတယ္။
က်ီးကန္းပါးစပ္ဂူ သုိ႕
တိႆေဆာင္ေဘးနားက လမ္းကပဲ က်ီးကန္းပါးစပ္ဂူကုိ ဆင္းပါတယ္။ ေလွကားေတြက မတ္ျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လက္ရန္းေကာင္းေကာင္း မရွိတဲ့အတြက္ အသက္ အရြယ္ၾကီးသူေတြအဖုိ႕ ေတာ္ေတာ္ဂရုစုိက္ရပါမယ္။ ဂူသုိ႕ဆင္းတဲ့ လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္ ေဘးနွစ္ဘက္လံုးမွာ ဆုိင္ေတြ ရွိတဲ့အတြက္ ျဖည္းျဖည္းေအးေအးေဆးေဆး နားရင္း ဆင္းပါတယ္။ လမ္းမွာ စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ခ်ိဳ႕ရွိျပီး က်ားသား၊ ယုန္သား၊ ဂ်ီသား စသည္ျဖင့္ သားေကာင္ေပါငး္စံု ေရာင္းပါတယ္။ က်ပ္တင္ထားတဲ့ အေကာင္မပ်က္ အသားေတြကုိ ဆုိင္ေရွ႕မွာ ျပထားျပီး စားမယ္ဆုိမွ ေၾကာ္ေပးတာပါ။ ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ေရေနြးေသာက္ရင္း ယုန္သားေၾကာ္ စားခဲ့ပါတယ္။ အသားအရမ္းနူးည့ံျပီး ခ်ိဳေနေပမယ့္ မ်က္စိထဲမွာ ယုန္အေကာင္လုိက္ေလးပဲျမင္ေယာင္ေနေတာ့ ျမည္းရံုပဲ ျမည္းခဲ့လုိက္ပါတယ္။ ေစ်းက တစ္ပြဲကုိ က်ပ္ ၆၀၀၀ ပါ။ အသားက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါပါတယ္။
ေရေႏြးပူပူေလး မွဳတ္ေသာက္ရင္း တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚျမင္ေနရတဲ့ ေတာင္တန္းေတြကုိ ေငးရင္း ဗူးသီးေၾကာ္စားခဲ့ပါတယ္။
အျပန္ခရီးကုိေတာ့ ေနာက္တစ္လမ္းက ျပန္ပါတယ္။ အလာလမ္းထက္ ပုိနီးပါတယ္။ နဲနဲေတာ့ ပုိမတ္ပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နားလုိက္ ျပန္တက္လုိက္လုပ္ျပီး ေနာက္ဆံုးက် ရင္ျပင္ေတာ္နား ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ေန႕လည္စာစားျပီး တည္းခုိခန္းခဏျပန္နား၊ ေရခ်ိဳးျပီး ညေနဘက္က် ဘုရားေသခ်ာဖူးျဖစ္ပါတယ္။ ေရာက္ခါစထက္ ဘုရားဖူးေတြ ပုိမ်ားလာျပီး ေနကလည္း ေကာင္းေကာင္းမထြက္ပါဘူး။ ဘုရားအနီးမွာ ထုိင္ေနတုန္း ကေလးေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပီး အနွိပ္ခံမလား ေဆးျမစ္စံုနဲ႕ နွိပ္ေပးတယ္လုိ႕ လာလာေမးၾကပါတယ္။ အသက္ ၈ နွစ္ ၁၀ နွစ္ အရြယ္ေလးေတြပါ။ မေညာင္းပါဘူးကေလးရယ္ အနွိပ္မခံေတာ့ပါဘူးဆုိေတာ့ အနီးမွာ တျခားကေလးေတြနဲ႕ ေဆာ့ေနၾကပါတယ္။ အနားကုိ လူအသစ္လာထုိင္ရင္ လာေမးလုိက္..ျပန္ေဆာ့လုိက္နဲ႕ တကယ့္ကုိ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးေလးေတြပါ။
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာလည္း အလွဴခံ ဌာန တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။ က်န္တဲ့ ဘယ္ေနရာမွာမွ အလွဴမခံပါဘူး။ အလွဴခံလုိ႕ရတဲ့ ပုိက္ဆံကုိလည္း ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ဘယ္ေလာက္ရျပီလဲဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပထားပါတယ္။ ဘုရားေရွ႕က အလွဴခံပံုးတြကုိလည္း ဟုိးအရင္ကလုိ တျခားေနရာေတြအတြက္ သံုးတာမ်ိဳး မရွိေတာ့ဘဲ ဘုရားၾကီးအတြက္ပဲ သံုးမယ့္ အလွဴခံပံုးေတြပဲ ထားတယ္လုိ႕ သိရပါတယ္။ လမ္းေတြက အလွဴခံပံုးေတြလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဟုိးအရင္က ကန္ထရုိက္ေပးထားတဲ့ အလွဴခံဌာနေတြ အရမ္းဆုိးတယ္လုိ႕ လူေျပာမ်ားေနတဲ့ က်ိုက္ထီးရိုးဘုရားရဲ႕ နာမည္ဆုိးၾကီးက အခုေတာ့ အတိတ္တစ္ခု ျဖစ္သြားပါျပီ။
ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ ၅ နာရီမွာေတာ့ မွာထားတဲ့ ဆြမ္းေတာ္ပြဲ ကုိ ဆုိင္မွာသြားယူရပါတယ္။ ဆြမး္ေတာ္ကပ္တဲ့အခါ ဟုိးတုန္းကလုိ ကိုယ္က ကပ္ေနတုန္း ဆုိင္က ဆြမ္းေတာ္ပြဲသိမ္းသြားတာတုိ႕ ဘာတုိ႕တုိ႕ မေတြ႕ခဲ့ရပါဘူး။ ဆြမ္းေတာ္ပြဲေရာင္းတဲ့ဆုိင္ကလည္း တစ္ဆုိင္တည္းပဲ ေတြ႕ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဆြမး္ေတာ္ပြဲေတြကုိ ကပ္တဲ့သူ ထြက္သြားမွ လုိက္သိမ္းေပးတဲ့ အဖြဲ႕သပ္သပ္ရွိပါတယ္။ အနားက တစ္ခ်ိဳ႕သီလရွင္ေတြကုိ သူတုိ႕လုိမယ္ထင္တဲ့ ပစၥည္းေတြ စြန္႕ေပးပါတယ္။
နံနက္ ၆ နာရီမွာေတာ့ ေတာင္ေပၚကေန ဆင္းပါတယ္။ ေတာင္ေအာက္ေရာက္လုိ႕ ကားေပၚက ဆင္းတယ္ဆုိရင္ပဲ ရန္ကုန္သြားမလား၊ ေမာ္လျမိဳင္သြားမလား၊ ပဲခူးသြားမလားနဲ႕ ခရီးသြားကား ေတြရဲ႕ ေခၚသံေတြက ဆီးၾကိဳေနပါလိမ့္မယ္။ အနားတစ္၀ုိက္မွာလည္း က်ိုက္ထီးရိုးျပန္ လက္ေဆာင္ ယုိေပါင္းစံုနဲ႕ ကဒတ္ေျခာက္ ေရာင္းေနတဲ့ ဆုိင္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။
ကဲ .. လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ျပီးသြားရင္ေတာ့ က်ိဳက္ထီးရိုးကေန ျပန္ၾကစုိ႕ရဲ႕။
( တကယ္က ရန္ကုန္ မျပန္ေသးပါဘူး... ေမာ္လျမိဳင္ ဆက္သြားျဖစ္ပါတယ္.. ေနာက္တစ္ပုိ႕စ္မွာ ေမာ္လျမိဳင္ခရီးစဥ္အေၾကာင္း ေရးပါရေစ..)
.JPG)