အလံုးတစ္လံုးနဲ႔ ျခာျခာလည္

ကိုယ္ခ်စ္ေသာအလံုး

ဒီဇြန္လကေတာ့ တကယ္ပဲ ဒီအလံုးနဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ရတဲ့လပါ။ ဘာအလံုးလဲဆုိေတာ့ ေဘာလံုးပါ။ ကမၻာ့ဖလား ပြဲေတြတုိင္း ညၾကီးသန္းေခါင္ တီဗီြေရွ႔မွာ အေဖနဲ႔အတူတူ အားေပးေနတာ ကုိယ္ပါ။ ျမန္မာအသင္း ဘယ္အသင္းနဲ႔ကန္ကန္ တီဗီြမွာ ျပသမွ် ပြဲတုိင္း မလြတ္တန္း အားေပးတတ္သူပါ။ တီဗီြက မလႊင့္ရင္ေတာ့ ကုိယ္လည္း ၾကည့္မရဘူးေလ။ စေလာင္းမွ မရွိတာကုိး။ အနားက ဗီြဒီယုိရံုေလးေတြမွာ ျပေပမယ့္ အေမက ေယာက္်ားေလးေတြ တရံုးရံုးၾကားမွာ သြားၾကည့္တာ မၾကိဳက္ပါဘူး။ အေဖကေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္ပါတယ္။ လုိက္ခဲ့လုိ႔လည္းမေခၚ။ မၾကည့္နဲ႔လုိ႔လည္းမေျပာ။ သူကေတာ့ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ သြားေတာ့တာပါပဲ။ ငယ္တုန္းကေတာ့ မိဘမ်က္နွာရိပ္ မ်က္နွာကဲ ၾကည့္ေနခဲ့ရသူမုိ႔ ေမးေတာင္ မေမးရဲပါဘူး။ အခုလုိ အခ်ိန္ဆုိရင္ေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ အေဖနဲ႔ လုိက္သြားျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ :P
ေနာက္ပုိင္း ကမၻာ့ဖလားပြဲေတြေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္ေနေပမယ့္ ျမန္မာအသင္းပါတဲ့ ပြဲေတြေတာ့ လက္ေလွ်ာ့လုိက္ပါတယ္။ စားမ၀င္ အိပ္မေပ်ာ္၊ နွလံုးတုန္တာေတြက ေသြးေဆးေသာက္လည္း မေပ်ာက္ပဲကိုး။ ဆုိေတာ့ကာ ေျပာခ်င္တာက ကုိယ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ေဘာလံုးေရာဂါရွိခဲ့တယ္ဆုိတာပါ။

စူဇူကီးဖလား ၂၀၁၄

ဒီေရာဂါေဟာင္းက မနွစ္က စင္ကာပူမွာလာကန္သြားတဲ့ Suzuki Cup 2014 မွာ ျပန္ေပၚလာတာပါပဲ။ ျမန္မာပြဲေတြ မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္ သတင္းေတြေတာ့ ပြဲတစ္ခု ျပီးတုိင္း မေတာ္တဆ ေတြ႔တာလုိလုိ၊ ေပၚျပဴလာျဖစ္တဲ့သတင္း သိထားမွျဖစ္မယ္ ဆုိတာလုိလုိနဲ႔ ဖတ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ မနွစ္က Suzuki ဖလားအတြက္ ျမန္မာအသင္း စင္ကာပူမွာ လာကန္မယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ့္အမ်ိဳးသားေလးက သြားၾကည့္ၾကမယ္ဆုိတာနဲ႔ မေလးရွားနဲ႔ ျမန္မာပြဲကစ ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္က ကြင္းထဲမွာ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် တစ္ခါမွ အားမေပးဖူးတာေၾကာင့္ သြားရမွာ နဲနဲ ေသြးေၾကာင္ေနပါေသးတယ္။ ကြင္းထဲက ဖုိက္တင္ဆင္းေတြ၊ ထီးပ်ံ ဖိနပ္ပ်ံ ခုံခ်ိဳး ဇာတ္လမ္းေတြ လည္း ၾကားဖူးနား၀ေတြ အမ်ားၾကီးမလား။ ကုိယ့္ အမ်ိဳးသားေလးကေတာ့ သြားမယ္၊ ခ် ဆုိတာခ်ည္းပဲဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း လႊတ္လုိက္ဖုိ႔လည္း စိတ္ပူရပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ္လည္း လုိက္မယ္၊ အားေပးမယ္။ တစ္ခုခုဆုိ ေျပးဖုိ႔ေတာ့ ဖိနပ္ေတာင္ အေျပးဖိနပ္ ၀တ္သြားခဲ့ပါေသးတယ္။ (ေၾကာက္တတ္တယ္ မေျပာပါနဲ႔ ၊ တကယ္ေၾကာက္ပါတယ္။)

ဂ်ာစီရွာပံုေတာ္

ဒီက ပရိသတ္ေတြက ေဘာလံုးဂ်ာစီ၀တ္ျပီး အားေပးၾကမယ္ဆုိေတာ့ ဂ်ာစီရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ရျပန္ပါတယ္။ အဲဒိအခ်ိန္ ကုိယ္တုိ႔ ျမန္မာအသင္း ဂ်ာစီ က ဘယ္လုိဒီဇုိင္းဆုိတာေတာင္ မသိပါဘူး။ သူမ်ားျပမွ ေၾသာ္ ဒါ တုိ႔ေတြ ဂ်ာစီဆုိျပီး ပံုေလးကုိင္ရွာရပါတယ္။ ရန္ကုန္အျပီးျပန္သြားတဲ့ အလုပ္က ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ကုိ အပူကပ္ရပါတယ္။ ရွာေပးပါ။ ၀ယ္ေပးပါ။ ပုိ႔ေပးပါ။ ဘယ္နွစ္ေယာက္စာပါ။ ဘယ္ဆုိဒ္ေတြပါေပါ့။ သူ႔ခမ်ာလည္း မအားတဲ့ၾကားက မွာသမွ်ကုိ ၀ယ္ပုိ႔ရွာပါတယ္။ ပုိက္ဆံလည္း မယူရွာပါဘူး။ (ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေကာ္ေကာ္က်ိဳေရ) ခက္တာက ရန္ကုန္က Large Size က ကုိယ့္အမ်ိဳးသားေလး အတြက္ မေတာ္ပါဘူး။ ၀င္းဦး အက်ီၤ၀တ္ထားသလုိ ကိုယ္ၾကပ္ေလးျဖစ္ေနပါတယ္။ သူက မ၀တ္ရဲဘူး၊ ရွက္တယ္ဆုိတာနဲ႔ ပင္နီစူးလား ပလာဇာက တစ္ထည္သြား၀ယ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးအစားေတြကလည္း  ျမန္မာမိတ္ဆုိတာရယ္၊ ဒါက Lotto ကထုတ္တဲ့အစစ္ဆိုတာရယ္ နွစ္မ်ိဳးကြဲေနပါတယ္။ ရန္ကုန္က မွာထားတဲ့အက်ီၤေတြက ျမန္မာမိတ္ေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႔ အစစ္ဆုိရင္ ဆုိဒ္မွန္ေလာက္တယ္၊ ျမန္မာမိတ္ က ဆုိဒ္ေသးတာျဖစ္မယ္ဆုိျပီး ကုိယ္ပဲ သူ႔အတြက္ အစစ္ဆုိတဲ့ဟာ Large Size ထပ္၀ယ္လာခဲ့တယ္။ (အဲဒါပဲ အၾကီးဆံုးရွိတာကုိး) အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၀တ္ၾကည့္ခုိင္းေတာ့ ေယာင္ေယာင္ေလး ၾကီးေပမယ့္ ထံုးစံအတုိင္း မေတာ္ပါဘူး။ ကိုယ္၀တ္ၾကည့္ေတာ့ မဆုိးဘူး နဲနဲပြပြေလးနဲ႔ အေတာ္ပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ကုိယ္လည္း ဂ်ာစီ ၃ထည္ ထည္လဲနဲ႔ ပုိင္ဆုိင္သြားပါေတာ့တယ္။ သူလည္း တျခား အားကစား အက်ီၤပဲ ၀တ္ေတာ့မယ္ဆုိျပီး စိတ္ေလွ်ာ့သြားပါေတာ့တယ္။

ေဘာလံုးဆုိတာ အလံုးၾကီးပါ

ပထမဆံုးေန႔ မေလးရွားနဲ႔ ပြဲကေန ေနာက္ဆံုးထုိင္းနဲ႔ပြဲအထိ သြားအားေပးခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ့္နုိင္ငံအသင္းကန္ေနတာ တစ္စက္ကေလးမွ အားရစရာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေဘာလံုးေရာက္လာရင္ ေျခေထာက္ကေလးနဲ႔ ေတာ့ေတာ့ေနျပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၊ အျမင့္ေဘာမကန္တတ္၊ မဖမ္းတတ္၊ လူေပးရင္ အျမဲတစ္လြဲဆုိေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ မရွိမွန္း ပထမပြဲေန႔ကတည္းက  သိသြားပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္တုိ႔ေတြ အားေပးရတာကုိ ေပ်ာ္ေနပါျပီ။ ဒုန္းဒုန္းဒုန္းဆုိတဲ့ ဗံုသံအေနာက္မွာ ျမန္မာလုိ႔ တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း ေအာ္ရတာကုိ အရသာေတြ႔ေနပါျပီ။  ကစားကြင္းထဲက ကစားသမားေတြနဲ႔အတူ မတ္တတ္ရပ္၊ နုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကုိ ျပိဳင္တူဆုိျပီး ၾကက္သီးေတြထ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲရင္း နုိင္ငံကုိ လြမ္းတတ္ေနပါျပီ။ အလံအၾကီးၾကီးေအာက္မွာ လက္ေတြညီညီညာညာနဲ႔ ကြင္းဟုိဘက္ကေန ဒီဘက္အထိ အလံကုိ လႊင့္တတ္ေနပါျပီ။ ပြဲအျပီး အမိွဳက္လုိက္ေကာက္ေပးေနတဲ့ ျမန္မာေတြကုိ ကူညီရင္း ကိုယ့္အသင္းရွံုးတယ္ဆုိတယ္ဆုိတာအေပၚ အမ်ားၾကီး မခံစားရေတာ့ပါဘူး။ မေမွ်ာ္လင့္ထားတာလည္း ပါမွာေပါ့ေလ။ ျပီးေတာ့ ေဘာလံုးဆုိတာ အလံုးၾကီးမဟုတ္လား။

ဆီးဂိမ္း ၂၀၁၅

ကဲျမန္မာအသင္းလာျပန္ျပီတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါလာမွာ ဟုိတစ္ခါကန္တဲ့ အဖြဲ႔မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ယူ၂၃ အငယ္ ကေလးေတြတဲ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ အားေပးတယ္ကြာ။ လာသြားၾကမယ္လုိ႔ ဒီတစ္ခါ စေျပာတာက ကုိယ္ပါ။ ကုိယ့္အမ်ိဳးသားေလးကလည္း ဟုိတစ္ခါ မ၀တ္ခဲ့ရတဲ့ ဂ်ာစီကုိ ထပ္ၾကိဳးစားျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ရန္ကုန္က သူ႔အကုိက အျဖဴတစ္ထည္၊ အနီတစ္ထည္ ၀ယ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း large ပါပဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ မဆုိးဘူးေျပာရမယ္။ နဲနဲေလး ပုိၾကီးလာပါတယ္။ ၀တ္ၾကည့္ေတာ့လည္း fitting ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါ သူေခ်းမမ်ားေတာ့ပါဘူး။ သူမ်ားေတြ ၀တ္ျပီး သူမ၀တ္ရတာ ေတာ္ေတာ္အားငယ္ေနပံုရပါတယ္။ အက်ီၤလက္ လက္ေမာင္းမွာ တစ္ေနတာကုိလည္း အေတာ္ပဲေနာ္...အုိေကတယ္မလား လုပ္ေနပါေသးတယ္။ ကဲကိုယ္ထင္ ကုတင္ေရႊနန္းဆုိတဲ့ စကားပံု ဘယ္သြားထားမတုန္း။ လွပါ့၊ ၾကည့္ေကာင္းပါ့၊ အုိေကပါ့ ေပါ့။

၀င္းဦးအက်ီၤလက္နဲ႔ သူ႔ဂ်ာစီ

ပရိသတ္ရဲ႔အခ်စ္ေတာ္ ယူ၂၃

ပထမဆံုးပြဲက အင္ဒိုနီးရွားနဲ႔ပြဲပါ။ ပြဲစရင္ပဲ ဟုိးအရင္ကလုိ စိတ္ေလ်ွာ့ျပိး အားေပးေနတဲ့ ျမန္မာပရိသတ္ကုိ ဟာကနဲ၊ ဟင္ကနဲ ျဖစ္သြားေစပါတယ္။ အရင္လာကန္ခဲ့တဲ့ လက္ေရြးစင္အသင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျခကြာပါလား။ ေကာင္းလုိက္တာလုိ႔ အားေပးေနတဲ့ ျမန္မာတုိင္းစိတ္ကုိ ၀င္ေရာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေစပါတယ္။ ကစားသမားေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ေျပးနုိင္ ၾကိဳးစားနုိင္ၾကပါတယ္။ တစ္သင္းလံုး ညီညီညႊတ္ညႊတ္နဲ႔ အေပးအယူမမွားေအာင္ ကစားနုိင္ၾကပါတယ္။ အျမင့္ေဘာေတြ ကုိ ေသေသသပ္သပ္ဖမ္းတတ္၊ ကန္တတ္ၾကပါတယ္။ ေဘာလံုးေျခေထာက္ထဲေရာက္ရင္ နဲနဲမွ တံု႔ဆုိင္းေနျခင္းမရွိပါဘူး၊ ေပးရမယ့္သူကုိေပး၊ ဆြဲေျပးတန္ေျပးနဲ႔ အရမ္းလည္း ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။ ေဘာလံုးမကန္တတ္တဲ့အသင္းေတာင္ အားေပးလာတာ ဒီလုိ ကန္တတ္တဲ့အသင္း ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ပရိသတ္က ရင္ေတြကြဲရင္ကြဲပေစ၊ ျမန္မာ ျမန္မာလုိ႔ တစ္ခ်ိန္လံုးေအာ္ဟစ္ အားေပးေနၾကတာပါ။ အင္ဒုိကုိ ၄-၂ နဲ႔နုိင္သြားေတာ့ ကြင္းထဲက ထြက္လာတဲ့ ျမန္မာေတြဟာ တျပံဳးျပံဳးနဲ႔ေပါ့။ လံုျခံဳရဲလည္းမခ်န္၊ သူစိမ္းလည္းမခ်န္ နုတ္ဆက္ျပံဳးျပေနေတာ့တာပါပဲ။

ဂ်လန္းဘဇားကြင္းမွာ ျမန္မာ ဖန္ေတြက ဒီလုိ ဒီလုိ လာအားေပးတာ

နုိင္ပြဲေတြဆက္ ဆီမီးတက္ျပီ

အိမ္ရွင္စင္ကာပူအသင္းကုိ ထပ္နုိင္ျပန္ေတာ့၊ ပရိသတ္က ထိန္းမရေတာ့ပါဘူး။ ေန႔ေန႔ညည၊ အိမ္မွာ၊ ရံုးမွာ၊ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ၊ ယူ၂၃ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ ငါတုိ႔အသင္းကြဆုိျပီး မာန္တက္တဲ့သူကတက္၊ သူမ်ားအသင္းကုိ ရန္သြားေတြ႔တဲ့သူကေတြ႔နဲ႔ အေပ်ာ္ေတြ လြန္ကုန္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ ကုိယ္ေတြေတာင္ မနဲထိန္းထားရတာ တစ္ခ်ိဳ႔ေတြလည္း လြတ္မွာေပ့ါလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။ ျပသနာၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ မျဖစ္လုိ႔ ေတာ္ပါေသးတယ္။ စင္ကာပူဆုိတာ ဥပေဒက ေနရာတုိင္းမွာ ရွိတာမလား။ အေရးမယူခ်င္ရင္ လႊတ္ေပးထားျပီး အေရးယူခ်င္ရင္ ခ်ျပစရာ ဥပေဒက အျမဲရွိျပီးသားပါ။ ဖိလစ္ပုိင္အသင္းကုိ နုိင္၊ ကမ္ေဘာဒီးယားအသင္းကုိ သေရက်ျပီး ျမန္မာ ယူ၂၃ အသင္းဟာ ဆီမီး ဖုိင္နယ္ကုိ အုပ္စုဗုိလ္အျဖစ္နဲ႔ တက္သြားပါတယ္။

လက္ပတ္ဆင္တူနဲ႔ အားေပးတာ။ :P

ဆီမီးမွသည္ ဖုိင္နယ္ဆီသုိ႔

ဆီမီးဖုိင္နယ္ပြဲမွာေတာ့ အသဲတယားယားနဲ႔ အားေပးရပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ေျခက ကုိယ့္ေရႊအသင္းထက္ ပုိေကာင္းတာ အမွန္ပါ။ သူတုိ႔ ဘက္က တုိက္စစ္ေတြတရၾကမ္းနဲ႔ ကုိယ့္ဂိုးတုိင္နားမွာ ၀ဲေနတုိင္း ရင္ထဲမွာ ေအာင့္ေအာင့္လာပါတယ္။ ေဘးက အမၾကီးကေတာ့ သံဗုေဒၶ ေတာက္ေလွ်ာက္ရြတ္ေနေတာ့ပါပဲ။ ေနာက္ကခံုက ကေလးမေလးေတြကေတာ့ အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ အားေပးၾကတာ ေတာ္ေတာ္အားရဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ကုိ ၂-၁ နဲ႔ နုိင္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အသံေတြျပာတဲ့အထိ ေအာ္ဟစ္အားေပးၾကပါတယ္။ ကဲ တုိ႔ေရႊေတြေတာ့ ဖုိင္နယ္တက္ျပီေပါ့။

စင္ကာပူ ေနရွင္နယ္ အားကစားကြင္း 

စင္ကာပူ ေနရွင္နယ္ အားကစားကြင္း 

ေရႊတုိ႔ရဲ႔ ေငြ

ဖုိင္နယ္မကန္ခင္ ကုိယ့္ရဲ႔ ျပိဳင္ဘက္ ထုိင္းအသင္းကန္ပံုကို ေလ့လာၾကည့္ျပီးေတာ့ ေရႊျမန္မာတုိ႔ရင္ထဲ ေလးသြားၾကပါတယ္။ ေကာင္းလွခ်ည္လား ကုိေရႊထုိင္းတုိ႔ ကန္ခ်က္။ လူေတြက ခပ္ထြားထြား။ ကန္ခ်က္က ျပင္းျပင္း။ တုိက္စစ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သြက္သြက္လက္လက္ ကစားျပီး အင္ဒိုနီးရွားကုိ ငါးဂိုး ဂုိးမရွိနဲ႔ ေျခစြမ္းျပသြားခဲ့ျပီး ဗုိလ္လုပြဲ တက္လာပါတယ္။ တက္ၾကြေနတဲ့ျမန္မာပရိတ္သတ္ ခမ်ာ ကိုယ့္ကစားသမားေတြ အားငယ္သြားမွာစုိးကာ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚကေန အားေပးၾကပါေတာ့တယ္။ တစ္ခါမွ ေဘာလံုး ပြဲ ၀ါသနာ မပါတဲ့သူေတြေတာင္ ဒီပြဲကုိ အားေပးဖုိ႔ ၾကိဳးစားလာၾကပါတယ္။ စင္ကာပူရဲ႔ ကြင္းအသစ္ၾကီးမွာ ကန္မယ့္ ငါတုိ႔ အသင္း ဖုိင္နယ္ေရာက္တဲ့ ငါတုိ႔အသင္း၊ ငါတုိ႔ အားေပးမယ္ဆုိျပီး လက္မွတ္ရဖုိ႔ အၾကိတ္အနယ္ၾကိဳးစားၾက။ ေဘာလံုးအက်ီၤ၀ယ္ၾကနဲ႔ ေပါ့။
ဖုိင္နယ္ပထမပုိင္းမွာ သူတင္ကုိယ္တင္ ကန္နုိင္ျပီး ႏွစ္ဘက္လံုး ဂိုးမရၾကေတာ့ ေတာ္ေတာ္အားတက္လာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယပုိင္းမွာ ထုိင္းဘက္က ၃ ဂိုးသြင္းကာ ကုိေရႊထုိင္းတုိ႔ စီးဂိမ္း ၂၀၁၅ ရဲ႔ ေဘာလံုး ခ်န္ပီယံျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။  ပရိသတ္ကေတာ့ အစကတည္းက မရဲတရဲ ေမွ်ာ္လင့္ျပီး အားေပးလာခဲ့ၾကတာဆုိေတာ့ ေငြနဲ႔ တင္းတိမ္နုိင္ေအာင္ ျပင္ဆင္လာခဲ့ပံုရပါတယ္။ ေငြရတဲ့ ကုိယ့္အသင္းကုိယ္ ဆုယူတဲ့အထိ တစ္ခ်ိန္းခ်ိန္းနဲ႔ အားေပးၾကတာ ESPNFC Asia web site က အေကာင္းဆံုး ပရိတ္သတ္အျဖစ္ ျမန္မာကုိ အသိအမွတ္ျပဳရတဲ့ အထိပါပဲ။

သူ႔ဂ်ာစီေတြ အရမ္းၾကပ္ေနလုိ႔ ဖုိင္နယ္ပြဲမွာ ၀ယ္မယ့္ သူ႔အက်ီၤမွာ အိပ္ခ်ည္ၾကိဳးနဲ႔ အလံစတစ္ကာကုိ ခ်ဳပ္ေပးရသည္။။ အဲဒါ ပါးမွာကပ္တဲ့ အလံ စတစ္ကာေလးက တစ္ခုကုိ စင္ကာပူေဒၚလာ ၀.၅ က်ပ္။

ဒီလုိ ဗူေဖာင္းရွည္ေတြကုိလည္း ပင္နီစူးလား ပလာဇာက သြား၀ယ္ရသည္။ နွစ္ခုကုိ စင္ကာပူေဒၚလာ ၁ က်ပ္။

ဒါကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႔ အားေပးမွဳေပါ့။

အားေပးေနတဲ့ သူ

နုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းဆိုရင္း ဖုန္းဖလက္ေတြလင္းေစေသာ လက္တစ္စံု

ဆုေပးပြဲထိ အားေပးဆဲ ေဘာလံုး ပရိသတ္

ေနာက္ဆံုး ရလဒ္

ပြဲျပီး မီးမေသ

ယူ၂၃ အသင္းၾကီးက ေငြဆုၾကီးပုိက္ျပီး ရန္ကုန္သုိ႔ ျပန္သြားပါျပီ။ စင္ကာပူက ပရိတ္သတ္မ်ားကေတာ့ ပြဲျပီး မီးမေသနုိင္ၾကပါ။ သံေယာဇဥ္ေတြ အမွွ်င္တန္းလုိ႔ ေဘာလံုးသမားေလးမ်ားရဲ႔ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ အားေပးၾက၊ ေနာက္ ကန္မယ့္ ပြဲေတြအေၾကာင္း ေဆြးေနြးၾက၊ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲ အားေပးခဲ့တဲ့ ကာလေတြကုိ စားျမံဳ႔ျပန္ၾကနဲ႔ တသသ ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။ ကုိယ္ေတြလည္း ဒီပရိတ္သတ္ထဲ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ေပါ့။ ခုလည္း ေနာက္နွစ္ ျမန္မာျပည္မွာ က်င္းပမယ့္ suzuki cup 2016 ကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား၊ Sea Games 2017 ကုိ မေလးရွားမွာ သြားအားေပးရင္ ေကာင္းမလားနဲ႔ အရွိန္မေသေသးဘဲ အကြက္ေတြခ် အၾကံေတြထုတ္ေနပါတယ္။

ကဲ စာဖတ္သူေရာ၊ ဘယ္လုိအၾကံမ်ား ေပးခ်င္ပါသလဲ။