ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - Day 2

ဂုတ္ထိပ္တံတား
၂၃ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၅

ဟုိတယ္ကေန တုတ္တုတ္ငွားျပီး ျပင္ဦးလြင္ဘူတာကုိ မနက္ေစာေစာ ထြက္လာၾကတာ ဟုိေရာက္ေတာ့ နုိင္ငံျခားသား တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ကုိယ့္ထက္အရင္ေစာေရာက္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။

ျမဴေတြဆုိင္းေနတဲ့ ဘူတာရံုေလးကုိ အေ၀းက လွမ္းျမင္ရတာ ရင္ခုန္စရာပါပဲ။ ေရွ႕မွာ ရထားလံုးေလးလည္း ရွိေသးတယ္ေလ။ ဘူတာရံုရဲ႕ အမိုးနီနီေလးကုိ အုတ္ၾကြပ္ေတြလုိ႕ ထင္ထားခဲ့တာ အနားေရာက္မွ သြပ္ျပားေတြမွန္းသိခဲ့ရတယ္။

ရထားအခ်ိန္ဇယားနဲ႕ လက္မွတ္ခမ်ားကုိ ဒီလုိ ျမင္သာထင္သာ ေၾကျငာထားတယ္ေလ။ တစ္ျပားမွ အပုိေပးစရာ မလုိပါဘူး။  ထုိင္ခံုနဲ႕ထုိင္ရမွျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့သူေတြ အထက္တန္းတြဲ၊ ပထမတန္းတြဲ ၀ယ္စီးေပါ့။ စီးမယ့္သူနည္းေတာ့ လက္မွတ္မရဖုိ႕မပူရဘူး။ ရိုးရိုးတန္းကေတာ့ ထုိင္ခံုက ဦးရာလူပဲ။ ေစ်းကလည္းတန္လုိက္တာ။ ျပင္ဦးလြင္ကေန ဂုတ္ထိပ္ထိမွ ၅၅၀ က်ပ္ရယ္။ ကုိယ္ေတြကေတာ့ ျပတင္းေပါက္နား ရွဳခင္းၾကည့္ခ်င္တာနဲ႕ အထက္တန္းလက္မွတ္ျဖတ္လုိက္တယ္။ အထက္တန္းလက္မွတ္က ဂုတ္ထိပ္ဘူတာေက်ာ္ျပီး ေနာက္တစ္ဘူတာ ေနာင္ပိန္ထိကုိ တစ္ေယာက္မွ ၁၆၀၀ က်ပ္ပဲ။ ရထားစီးခ်ိန္ ၃ နာရီခန္႕ရွိပါတယ္။

ဘူတာရံုထဲမွာေတာ့ နုိင္ငံျခားသားတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္၊ ေဒသခံတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္၊ ေစ်းသည္တစ္ေယာက္စ နွစ္ေယာက္စေလာက္ပဲ ေရာက္ပါေသးတယ္။ ဘူတာဆုိင္းဘုတ္ေတြ႕ေတာ့ အမ်ိဳးသားက ဘယ္ဘက္ကုိစီးရမွာလည္းေမးေတာ့ ခုနပဲ ရထားအခ်ိန္ဇယားၾကည့္လာတာ မွတ္မိပါတယ္။ ကိုယ္တုိ႕သြားရမွာ ပြဲေကာက္ဘက္ေပါ့။ ဘူတာစဥ္ေတာင္ ရြတ္ျပနုိင္ေသးတယ္။
ျပင္ဦးလြင္၊ ပြဲေကာက္၊ ၀က္၀ံ၊ ဆင္လမ္းစု၊ ဆမ္ဆယ္၊ ေနာင္ခ်ိဳ၊ ဂုတ္ထိပ္။

ဖုန္းအားသြင္းရန္ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္အၾကီးၾကီးနဲ႕ မီးခလုတ္ခံုေတြျမင္လုိ႕ ၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူသြားတယ္။ တယ္ဟုတ္ပါလား ငါတုိ႕ ျမန္မာျပည္ၾကီးတုိးတက္ေနျပီပဲဆိုျပီး ။ ဖုန္းအားသြင္းဖုိ႕ ၾကိဳးေလးထုတ္ ပလပ္ေပါက္တပ္ မီးမ၀င္ေတာ့ ဟုိေျပာင္းထုိးၾကည့္၊ ဒီေျပာင္းထုိးၾကည့္။ မရ၊ ဆက္ေလ့လာလုိက္ေတာ့ ေနာက္က ပါ၀ါေပးထားတဲ့ ၾကိဳးက တန္းလန္း။ ဘယ္နဲ႕မွလည္း ခ်ိတ္ထားဘူး။ ရွက္လုိက္တာ။ ဒီမီးေလးေပးရတာ မီတာမ်ားေတာ္ေတာ္တက္လုိ႕လား မမီမကန္းဥာဏ္နဲ႕ စဥ္းစားေျဖေတြးေနေသးတယ္။

ရထားက အခ်ိန္မွန္ပါတယ္။ ၈ နာရီ ၂၀ ေက်ာ္မွာ ဟုိးအေ၀းက ပူးေပၚျမည္ျပီး တေရြ႕ေရြ႕လာေနပါျပီ။ ရထားေရွ႕ေလးကေန လမ္းျဖတ္ကူးေနသူေတြျမင္ေတာ့ အသဲယားမိပါေသးတယ္။

အထက္တန္းတြဲက ၂တြဲပါလာလုိ႕ ရထား၀န္ထမ္းတစ္ဦးက တက္ရမယ့္တြဲကုိ ေအာ္ေပးပါတယ္။ ကိုယ္တက္ရမယ့္ တြဲသိျပီဆုိတာနဲ႕ ရထားေရွ႕သြားဓာတ္ပံုရုိက္လိုက္ပါေသးတယ္။ ဒီလုိရထားမ်ိဳး မွတ္တမ္းတင္ထားမွ။ ေနာင္ ကုိယ္တုိ႕နုိင္ငံ ေခတ္မီဖြံ႕ျဖိဳးသြားရင္ ဒါမ်ိဳးက ေရွးေဟာင္းျပတုိက္ထဲမွာပဲ ေတြ႕ရေတာ့မွာေလ။

ရထားေပၚမတက္ခင္သူ႕ကုိ ဓာတ္ပံုရိုက္ေပးရင္း နွစ္ေယာက္သား Mr. Bean's Holiday က မစ္စတာဘင္းကုိ သတိရလုိ႕ ရယ္မိၾကပါေသးတယ္။

စပ္စုစိန္ကုိယ္က ရိုးရိုးတန္းဘက္ သြားၾကည့္ဦးမယ္ဆုိျပီး ခဏတက္ၾကည့္ပါေသးတယ္။ သစ္သားခံုေလးေတြနဲ႕ ရထားတြဲေတြဟာ ကုိယ္ငယ္ငယ္တုန္းက အတုိင္းပါလား။ ကိုယ္ဟာ ဒီလုိခံုမ်ိဳးမွာ အဘုိးနဲ႕အတူတူထုိင္ျပီး အညာကုိ ခဏခဏသြားခဲ့ဖူးတာေပါ့။ အဲဒါ လြန္ခဲ့တဲ့အနွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကေပ့ါ။ ခုထိမေျပာင္းလဲတဲ့ အရာေတြျမင္ရတာ ခံစားမွဳက ဘယ္လုိေျပာရမွန္းမသိေအာင္ပါပဲ။ လြမ္းတာလည္းပါရဲ႕။ လွိဳက္ခနဲ၀မ္းေျမာက္တာလည္းပါရဲ႕။ ၀မ္းနဲတာလည္းပါရဲ႕။ 

ရိုးရိုးတန္းတြဲဆုိတာ ဒီလုိပံုထဲကအတုိင္းပါ။ 

အထက္တန္းတြဲ အတြင္းကေတာ့ အေ၀းေျပးဘက္စ္ေတြေပၚက ဆုိဖာခံုေတြကုိ ေျပာင္းတပ္ထားပံုရပါတယ္။ ေနာက္ကုိ လွန္လုိ႕ရတဲ့ ခလုတ္ေတြပါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ လွန္မရပါဘူး။

ရထားေပၚကေနၾကည့္ရင္ ေနၾကာရုိင္းအခင္းေတြ ကုိ ၀ါထိန္ေနေအာင္ ေတြ႕ရမွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ပန္းေတြက ရထားျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းခူးရင္ေတာင္ ရနုိင္တဲ့ အကြာအေ၀းမွာပါ။

ရထားၾကီးေခၚေဆာင္ရာေနာက္လုိက္ရင္း ဟုိေငး၊ ဒီေငး ဟုိရုိက္ဒီရုိက္။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စုိက္လက္စ စုိက္ခင္းေတြ၊ မီးခူးတစ္လူလူနဲ႕ ဟုိးအေ၀းက ေတာင္ယာေတြ၊ ႏြားေက်ာင္းသားနဲ႕ သူ႕နြားတစ္အုပ္၊ ၾကံပင္ေတြရိတ္ေနတဲ့ ေတာင္သူေတြကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဆင္လမ္းစုဘူတာကေန ေတာင္းေတြပလံုးေတြနဲ႕ ရထားေပၚတက္ေနၾကတဲ့ ေဒသခံေတြကုိၾကည့္ရင္း အညာက အေဒၚေတြကုိသတိရမိတယ္။

ထမင္းထုပ္နာမည္ၾကီးတဲ့ ေနာင္ပိန္ကုိေရာက္ေပမယ့္ ဗိုက္မဆာေသးတာမုိ႕ အျပန္မွစားမယ္လုိ႕ ေတးထားခဲ့တယ္။

ေနာင္ပိန္ဘူတာက ထြက္ျပီမၾကာခင္ နာမည္ေက်ာ္ ဂုတ္ထိပ္တံတားၾကီးကုိ လွမ္းျမင္ေနရပါျပီ။ ရထားက ေတာင္ကုိ ပတ္ေဖာက္ထားတာေၾကာင့္ တံတားက ကုိယ့္ရဲ႕ညာဘက္မွာ ျမင္ရလုိက္ ၊ ဘယ္ဘက္မွာျမင္ရလိုက္နဲ႕ ရထားေပၚက နုိင္ငံျခားသားေတြလည္း ကင္မရာကုိယ္စီထုတ္ စရုိက္ေနၾကပါျပီ။ ကဲ ကိုယ္လည္းမေနပါဘူး။ ပါတာေလး ထုတ္ရုိက္ဦးမွပဲ။

သိပ္မၾကာခင္ပဲ ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲဲ့ ဂုတ္ထိပ္ဘူတာကေလးကို ရထားဆုိက္ပါျပီ။ နုိင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္မွ မဆင္းပါဘူး။ ဆင္းတဲ့သူေတြအားလံုးက တံတားကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျဖတ္မယ္ဆုိတဲ့ ကိုယ္တုိ႕ နုိင္ငံသူ နုိင္ငံသားေတြပါ။ လူငယ္ေတြခ်ညး္ပါပဲ။ သူက အျပန္လက္မွတ္ကုိ စံုစမ္းေနတုန္း ကုိယ္ကတံတားကုိျမင္ေနရတဲ့ေနရာကေန ဟုိရုိက္ဒီရုိက္ ေပ့ါ။ (ဓာတ္ပံုေျပာတာပါ)

ရထားေပၚမွာ ကိုယ္တုိ႕လုိ အတြဲတစ္တြဲပါလာတာနဲ႕ အျပန္အလွန္ ရုိက္ေပးၾကေတာ့ အတြဲပံုေလး ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ဘူတာေရွ႕ကေန ဟုိးလွမ္းျမင္ရတဲ့ ဂုတ္ထိပ္တံတားနဲ႕ ရုိက္ထားတာေပါ့ေလ။

ဘူတာကေနမွ ရထားလမ္းေလးအတုိင္း ၅ မိနစ္ခန္႕ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ လမ္းမွာလည္း ဒီလုိထုိင္ခ် ျပီး ၀တုတ္တစ္ေယာက္ပဲေပးခဲ့ပါေသးတယ္။ လမ္းတစ္၀က္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္က ရံုပုိင္က လွမ္းေခၚျပီး ကူပါဆုိလုိ႕ သူသယ္လာတဲ့ အေအးကပ္ေတြ အမ်ိဳးသားက ၀ုိင္းသယ္ေပးရပါေသးတယ္။ စကားေျပာရင္း တီးေခါက္ၾကည့္ေတာ့ တံတားထိပ္မွာ ဆုိင္ေလးတစ္ဆုိင္ရွိေၾကာင္း၊ ရံုပုိင္မိန္းမ ဖြင့္ထားတာျဖစ္ေၾကာင္းသိခဲ့ရပါတယ္။ (အဲဒိအခ်ိန္ လက္မွတ္ကုိ မေရာင္းေသးပါဘူး။ ရထားလာခါနီးမွ ေရာင္းမယ္ဆုိလုိ႕ အျပန္လက္မွတ္မ၀ယ္ရေသးပါဘူး)

တံတားထိပ္နားမွာ ဆုိင္ေလးေတြ႕ရပါျပီ။ လက္ဖက္သုပ္၊ဂ်င္းသုပ္၊ ထမင္းနဲ႕ငါးေၾကာ္၊ မုန္႕စသည္တုိ႕ကုိ ေရာင္းေနတာပါ။ အျပန္က်မွ၀င္ထုိင္မယ္လုိ႕ စိတ္ကူးျပီး ေရွ႕ဆက္အေလွ်ာက္ တာ၀န္မွအပ တံတားေပၚ မျဖတ္သန္းရဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကုိ အနီေရာင္ ထင္ထင္ရွားရွားနဲ႕ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေရွ႕ကသြားနွင့္တဲ့သူေတြလည္းသြားျပီ။ ကုိယ္ေတြလည္း ဒီအထိေတာင္ တကူးတကလာရတာဆုိျပီး တံတားကုိ ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ 

အေအးကပ္ေတြကူသယ္ျပီး ဆုိင္ကုိပုိ႕ေနတဲ့ သူ

ဆုိင္းဘုတ္ကေတာ့ ဒီလုိဆုိထားတယ္

တံတားကအေတာ္ၾကီးခုိင္ပါတယ္။ ေဘးက သံေဘာင္္ေတြေပၚမတက္ရင္ ဒီေလာက္ေၾကာက္စရာမေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တံတားဟုိဘက္အစြန္နားအေရာက္မွာ တစ္ေနရာ နွစ္ေနရာေလာက္ သစ္သားေတြေပါက္ေနတာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ တံတားဟိုဘက္ထိပ္ကေန ဆက္သြားရင္ ရထားလွိဳဏ္ဂူ၀ေတြ႕ရပါတယ္။ အျပန္ရထားမမီမွာစုိးလုိ႕ လိွဳဏ္ဂူထဲမ၀င္ေတာ့ဘဲ အဲဒိကေနပဲ လွည့္ျပီး တံတားကုိ ျပန္ျဖတ္ပါတယ္။ တံတားေအာက္ကုိ ၾကည့္ရင္ ေသးေသးေလးျမင္ေနရတဲ့ ေရတံခြန္ရဲ႕ ေရစီးသံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိက်ယ္ပါတယ္။

အျပန္ေတာ့ ခုနေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဆုိင္ေလးမွာထုိင္ျပီး လက္ဖက္သုပ္စား ခဏနားရင္း ရထားအခ်ိန္စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ဆုိ လာျပီလုိ႕ဆုိပါတယ္။ ရထားဥၾသသံၾကားျပီး ရထားကုိ မေတြ႕ရေတာ့ ခဏခဏ လွဳပ္မိေတာ့ ရံုပုိင္ကေတာ္ဆုိသူက ရယ္ပါတယ္။ စိတ္မပူနဲ႕ ရထားကုိ ဟုိးေတာင္ေစာင္းမွာ ျမင္ေနရျပီး အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး ရထားက ေတာင္ပတ္ဦးမွာလုိ႕ ဆုိပါတယ္။ လက္မွတ္လည္းမ၀ယ္ရေသးတာနဲ႕ ခဏေန ဆုိင္ကေနထလာျပီး ဘူတာရံုဘက္ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူက ရံုပပုိင္နဲ႕ စကားလက္ဆံုက်ေနပါေသးတယ္။ လက္မွတ္ကေတာ့ ရိုးရိုးတန္းပဲ ရပါတယ္။  နွစ္ေယာက္မွ ၁၁၀၀ က်ပ္ပဲက်တဲ့ ရထားလက္မွတ္ေလး ၾကည့္ပါဦး။ ရထားက ၁ နာရီ ၂၀ မိနစ္ခန္႕ ေရာက္ပါတယ္။

ဘူတာထဲ ၀င္လာေနတဲ့ရထားနဲ႕ ဓာတ္ပံုရုိက္ခ်င္လွတဲ့မိန္းမကုိ သူ အလုိလုိက္ရွာပါတယ္။

ရထားက ေခ်ာင္ပါတယ္။ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလြတ္ေနလုိ႕ နွစ္ေယာက္စလံုး ေနရာရပါတယ္။ ဒါေတာင္တစ္ခ်ိဳ႕ လူေတြ တစ္ေယာက္တည္း တစ္ခံုကုိ အိပ္ျပီး လုိက္လာၾကတာပါ။  ဂုတ္ထိပ္ဘူတာရံုေဘးမွာလည္း မုန္႕ဆုိင္ေလး တစ္ဆုိင္ရွိပါတယ္။ ရံုပိုင္သေဘာေကာင္းပံုမ်ား ရထားေပၚတက္လာျပီး ေနရာရရဲ႕လား လာၾကည့္ေသးတာပါ။

ခုန လက္ဖက္သုပ္ေလးနဲ႕ ခဏတာ ျငိမ္ေနခဲ့တဲ့ ဗုိက္က ရထားေပၚကုိ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္သည္ တက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မရေတာ့ပါဘူး။ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္နဲ႕ ၾကာဇံေၾကာ္ ေပၚကုိ အခ်ဥ္ရည္ေလာင္း၊ ငရုတ္သီးမွဳန္႕နဲ႕ နယ္စားခဲ့ရတာအရသာ အခုခ်ိန္ေတာင္ ျပန္ေတြးမိ ျပန္စားခ်င္ပါတယ္။ (ဂလု)

ျပင္ဦးလြင္ဘူတာကုိ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေန ၅ နာရီ၀န္းက်င္ပါ။ နွစ္ေယာက္သား ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ညေစး်မွာ ညစာစားျပီး ဟုိတယ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ပါတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ေန႕ေပါ့ေလ။ မနက္ျဖန္လည္းေလွ်ာက္ရဦးမွာပါပဲ။ ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ေရတံခြန္ (သုိ႕) အနီးစခမ္းေရတံခြန္သြားမယ္ေလ။ လုိက္ခဲ့ၾကပါဦး။ 

ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - နိဒါန္း
ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - Day 1 (မနက္ပုိင္း)
ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - Day 1 (ေန႔လည္ပုိင္း)
ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - Day 2
ပန္းျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ - Day 3