အိမ္မက္ဆုိး

အခန္း(၁)

စုငယ္တစ္ေယာက္ ဧည့္ခန္းဆုိဖာေပၚထုိင္ကာ သုိးေမြးထုိးေနရင္း နံရံေပၚမွ နာရီကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္သည္။ ေဖေဖနဲ႔ ကုိကုိေတာင္ ျပန္လာခ်ိန္ေတာင္ နီးျပီပဲ၊ ဒါေလး ျမန္ျမန္လက္စသတ္မွ အေတြးနွင့္ ထုိးလက္စ ကေလးေျခအိတ္ကေလးကုိ ကုိင္ၾကည့္ရင္း တစ္ဦးတည္း ျပံဳးေနမိျပန္သည္။ မေပါ့တေပၚ ဗုိက္ကေလးကုိ လက္ျဖင့္ ဖြဖြ သပ္ရင္း ကုိကုိေရ ကုိကုိ႔အေပၚ အနုိင္ယူဆုိးနြဲ႔မယ့္ စုငယ္ေနာက္တစ္ေယာက္လာေတာ့မယ္ ကုိကုိေတာ့ သနားပါတယ္ဟု တုိးတုိးေလးေျပာရင္း ကေလးတစ္ေယာက္လုိ ရယ္မိျပန္သည္။ ေျခအိတ္ကေလးနွင့္ ခ်ည္လံုးမ်ားကုိ ဗီရိုအံဆြဲထဲထည့္အျပီးေတာ့ စုငယ္အေပၚထပ္သုိ႔တက္ကာ ကုိကုိ႔ကုိၾကိဳဖုိ႔ ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။

ေရခ်ိဳးျပီးေသာအခါ ကုိကုိ႔အၾကိဳက္ သနပ္ခါးလိမ္းရင္း ပါးကြက္ကေလးပါ ကြက္လုိက္သည္။  ေဒၚေဒၚျမဧ။္ "စုငယ္ေရ ေမာင္ျမတ္ကုိ ျပန္လာျပီ " ဟု ေအာက္ထပ္မွ အသံၾကားေသာအခါ ကေသာကေမ်ာေလး ဆင္းလာမိသည္။ ဒီေန႔ ကုိကုိ႔ကားသံေတာင္ မၾကားမိသလုိပဲ။ အေျပးတစ္ပုိင္းဆင္းလာရင္းမွ စူပံု႔ပံု႔ဗုိက္ကေလးကုိ သတိထားမိေသာေၾကာင့္ ကုိကုိမျမင္ခင္ ခပ္သာသာ ဆင္းလာလုိက္သည္။ ေလွကားမွ ဆင္းလာရင္း စိတ္ထဲ တစ္ခုခုပဲဟု ေတြးလက္စမဆံုးခင္မွာပဲ စုငယ္ေအာက္ပုိင္းမွ ဆင္းလာေသာေသြးမ်ားသည္ ေလွကားထစ္မ်ားကုိ ေပက်ံသြားေစေတာ့သည္။ စုိးရိမ္ထိတ္လန္႔မွဳမ်ား ငယ္ထိပ္သုိ႔ တက္လာရင္း ျဖည္းျဖည္းထိန္းကာ ဆင္းလာရာ ေလွကားရင္းဆီသုိ႔အေရာက္ "ကုိကုိေရ"  ဟု စုငယ္ရဲ႔ ေခၚသံနွင့္အတူ စုငယ္တစ္ေယာက္ပံုလ်က္သားလဲက်သြားေတာ့သည္။

အခန္း(၂)

" စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔ေနာ္ စုငယ္။ အခု က်န္းမာေအာင္ေန။ စုငယ္က်န္းမာလာမွ ကုိကုိတုိ႔ ေနာက္ထပ္ စုငယ္အေသးေလး ထပ္ယူၾကတာေပါ့။ ခုေတာ့ စုငယ္ပဲ ကေလးလုပ္ဦးေပါ့ ဟုတ္လား။"  ျမတ္ကုိက စုငယ္ကုိ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ခြံ႔ရင္း ျပံဳးကာ ေျပာလုိက္သည္။

စုငယ္ကေတာ့ ငူငူငုိင္ငုိင္ အေတြးစေတြနွင့္။ စုငယ္က်န္းမာေရးက သိပ္ေကာင္းသူမဟုတ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခ်ဴခ်ာသည္ မဟုတ္လား။ ယခု ကိုယ္၀န္ကုိေတာင္ မည္သုိ႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ယူခဲ့ရသည္ကုိ စုငယ္ေရာ ျမတ္ကုိ ပါ အသိဆံုးျဖစ္သည္။ ကေလး သိပ္ခ်စ္တတ္သည့္ ကုိကုိ႔အတြက္ ကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့  စုငယ္ ေမြးေပးခ်င္သည္။ ယခုလုိ လနုနုျဖင့္ ပ်က္စီးသြားမွာကုိ ေယာင္လုိ႔ျဖင့္ မစဥ္းစားခဲ့။ ေဖေဖေရာ ကုိကုိပါ အတတ္နုိင္ဆံုး စုငယ္ကုိ သက္ေသာင့္သက္သာ အေနအထားနွင့္ ေနေစျပီး ကုိယ္၀န္ကုိသာ ေစာင့္ေရွာက္ေစခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ယူဖုိ႔သည္ စုငယ္အတြက္ ဧရာမ ေတာင္ၾကီးတစ္လံုးကုိ တက္ရသည္နွင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ စုငယ္ရင္ထဲ ေလးေနမိသည္။

အခန္း(၃)

"အား... ကုိကုိ.. ကုိကုိ.. " ေအာ္သံနွင့္အတူ အိပ္ရာမွ ထထုိင္လုိက္ေသာ စုငယ္ေၾကာင့္ ျမတ္ကုိ နုိးလာသည္။ "စုငယ္ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ကုိကုိ႔ကုိ ေျပာ ကုိကုိရွိတယ္ေနာ"္.. ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိပ္ရာေဘးရွိ ေရခ်ိဳင့္မွာ ေရတစ္ခြက္ တုိက္လုိက္သည္။ စုငယ္သည္ ေရကုိ အငမ္းမရေသာက္လိုက္ျပီး "အိပ္မက္ မက္တယ္ ကုိကုိ .. အိပ္မက္ထဲမွာေလ ကုိကုိက မိန္းမနဲ႔ကေလး ရွိတယ္။ " စုငယ္စကားအဆံုး ျမတ္ကုိဧ။္ ခႏၶာကုိယ္ ဆတ္ကနဲ တစ္ခ်က္ ျဖစ္သြားသည္။  စုငယ္ကေတာ့ သတိမထားမိ။ ဆက္ေျပာသည္။

 "အိပ္မက္ထဲမွာ ကုိကုိက ငယ္ငယ္ေလး။ အခု စုငယ္အရြယ္ေပါ့။ ကုိကုိ႔မိန္းမဆုိတာလည္း အဲဒိ အရြယ္ပဲ။ ကေလးေလးကုိ အနွီးနဲ႔ ပတ္ထားတယ္။ ကုိကုိေရာ အဲဒိမိန္းမေရာ အဲဒိကေလးေလးကုိ ေရွ႔ခ်ျပီး ငုိေနၾကတယ္။ စုငယ္က အေနာက္ကေန ၾကည့္ေနတာ။ ျဗဳန္းဆုိ အဲဒိမိန္းမက စုငယ္ဘက္ကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္တာ ေဒါသထြက္ျပီး စုငယ္ကုိ သတ္ေတာ့မယ့္ မ်က္နွာနဲ႔ ကုိကုိ.. စုငယ္ေၾကာက္လုိက္တာ။"   " အိမ္မက္ပါစုငယ္ရယ္၊ ကုိကုိက စုငယ္အနားမွာေလ။ စုငယ္ကုိယ္၀န္ပ်က္က်သြားတာကုိ စိတ္စြဲျပီး ကေလးေတြဘာေတြ မက္တာနဲ႔ တူပါတယ္။ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္"   တုန္ယင္ေနတဲ့ စုငယ္ကုိယ္လံုးေလးကုိ ေထြးပုိက္ကာ နွစ္သိမ့္ေနတဲ့ ျမတ္ကုိ ကုိယ္တုိင္လည္း စုငယ္နဲ႔အတူ ေရာေယာင္ တုန္ယင္ေနတာ ျမတ္ကုိသာ အသိဆံုးပါ။ ဒါ အိပ္မက္ဆုိးေတြပါ စုငယ္ရယ္။

အခန္း(၄)

ဦးတင္ေထြး စုငယ္တုိ႔လင္မယား အခန္းေရွ႔က အျဖတ္ ငုိသံနွင့္အတူ ဆူဆူညံညံအသံေတြပါ ၾကားလုိက္ရသည္။ အခန္းတံခါးကုိ ေခါက္အံ့ဆဲဆဲလက္ကုိ ရုတ္ကာ ေအာက္ထပ္သုိ႔ဆင္းလာလုိက္သည္။ ၾကားသံုးၾကား မ၀င္နဲ႔ဟု ဆုိထားသည္မဟုတ္လား။ သားမက္ျဖစ္သူ ျမတ္ကုိ တစ္ေယာက္ ခုတစ္ေလာ အလုပ္ထဲမွာ စိတ္မပါသလုိျဖစ္ေနတာ။ တစ္ေယာက္တည္း ေနလွ်င္ ငူငူေငါင္ေငါင္ျဖစ္ေနတာ။ မ်က္နွာ မသာမယာျဖစ္ေနတာ ေတြကုိ ခုမွ သတိရလာသည္။ သမီးစုငယ္ ကုိယ္၀န္ပ်က္က်တုန္းကပင္ စုငယ္အားငယ္မည္စုိးရိမ္သျဖင့္ ေယာက်္ားသားနွစ္ေယာက္ ၀မ္းနည္းေနသည္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ကာ စုငယ္ေပ်ာ္ရႊင္ က်မ္းမာေစဖုိ႔အေရး ဦးစားေပးခဲ့ၾကသည္။

အလုပ္ကုိလည္း ၾကိဳးစား၊ သမီးကုိလည္း စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားေသာ သားမက္ကုိ သားအရင္းကဲ့သုိ႔ခ်စ္ခင္ ယံုၾကည္ျပီးသားျဖစ္သည္။ ယခုလုိ စုငယ္ငုိမည့္အေရး ျမတ္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဟုလည္း ယံုၾကည္သည္။ သမီးစုငယ္ ဘာမ်ားျဖစ္လုိ႔ပါလိမ့္။ မျမကုိ ေမးဦးမွ။

အခန္း(၅)

ေဖေဖနဲ႔ ကုိကုိ အလုပ္သြားၾကျပီးဆုိသည္နွင့္ စုငယ္ အိပ္ရာထဲတြင္ ၀င္ေခြကာ မ်က္ရည္မ်ားက်လာျပန္သည္။ ေဖေဖ့ေရွ႔တြင္ ဘာမွ မျဖစ္သေယာင္ ဟန္ေဆာင္ရသည္မွာ ပင္ပန္းလွျပီ။ ကုိကိုမည္သုိ႔ပင္ ျငင္းေစကာမူ စုငယ္ရင္ထဲ မွာ ေသခ်ာေပါက္သိေနသည္။ ကုိကုိ႔မွာ စုငယ္အျပင္ တျခား မိန္းမတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ကေလးလည္းရွိသည္။ စုငယ္အေျခအေနက ကေလးတစ္ေယာက္ရဖုိ႔ ခဲယဥ္းလွေသာေၾကာင့္ ထုိကဲ့သုိ႔ ကုိကုိျဖစ္ခဲ့သည္ဆုိသည္ကုိပင္ စုငယ္ ခြင့္လႊတ္နုိင္သည္။
စုငယ္ျဖစ္ေစခ်င္သည္က ကုိကုိ၀န္ခံျပီး ဇာတ္လမ္းကုိ ရွင္းေစခ်င္သည္။ ထုိ မိန္းမကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ေစခ်င္သည္။ ကေလးကုိ စုငယ္ေမြးစားမည္။ ကုိကိုကေလးကုိ စုငယ္ကေလးကဲ့သုိ႔ စုငယ္ခ်စ္နုိင္သည္။ အဓိက က အခ်စ္ကုိ ခြဲေ၀မေပးခ်င္ေသာ ျပသနာ။ တစ္သက္လံုး စုငယ္မ်က္နွာကုိ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နွင့္ အလုိလုိက္ ခ်စ္ခဲ့ေသာ ကုိကုိ႔အခ်စ္ေတြကိုေတာ့ စုငယ္ တျခား မိန္းမတစ္ေယာက္နွင့္ ေ၀မွ်မယူခ်င္။ ဒီကိစၥ စုငယ္ေျပာတုိင္း ကုိကုိက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ျငင္းသည္။

ကုိကို ေဖေဖနဲ႔ တစ္ရံုးတည္း လုပ္ေနတာပါ စုငယ္ရယ္ ရံုးသြားလည္း ေဖေဖနဲ႔၊ ရံုးျပန္လည္း ေဖေဖနဲ႔ အတူတူျပန္လာတာ စုငယ္သိရဲ႔သားနဲ႔ ကုိကို မရိုးမသားျဖစ္ရင္ ေဖေဖအရင္သိမွာေပါ့ အလုပ္မသြားတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းလည္း စုငယ္နဲ႔အတူတူ အျမဲ ရွိေနတာ မဟုတ္လား ဟု ကုိကို ေျပာတုိင္း စုငယ္ မည္သုိ႔ ျပန္လည္ ေခ်ပရမည္ မသိ။ ဟုတ္သည္ ကုိကုိသည္ ထုိကဲ့သုိ႔လုပ္မည့္ လူစားမဟုတ္။ ဒါကုိ စုငယ္လက္ခံပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ စုငယ္သံသယကုိ ေသခ်ာေစသည္က ထုိအိပ္မက္ကုိ ခဏခဏမက္တတ္ျပီး အိပ္မက္ထဲမွ အမ်ိဳးသမီးဧ။္ မ်က္နွာကုိပင္ မွတ္မိလာျခင္းနွင့္ ထုိအိပ္မက္အေၾကာင္းေျပာတုိင္း ကုိကုိ႔မ်က္နွာ ပ်က္ပ်က္သြားတတ္ေၾကာင္းကုိ စုငယ္ ေကာင္းေကာင္း အကဲခတ္တ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

စုငယ္ ငုိရလြန္းလုိ႔ ေခါင္းေတြ ကုိက္လွပါျပီ။

အခန္း(၆)

"သား ျမတ္ကုိ၊ အေဖတုိ႔ ဒီေန႔ ေစာေစာျပန္ျပီး ေကာ္ဖီဆုိင္တစ္ဆုိင္ဆုိင္ ထုိင္ရေအာင္ကြာ။ သားနဲ႔လည္း စကား ေအးေအးေဆးေဆး မေျပာရတာ ၾကာျပီ။"  ဦးတင္ေထြးက အေျပာ ျမတ္ကုိ တစ္စံုတစ္ခုကုိ နားလည္စြာျဖင့္ ေခါင္းညိတ္လုိက္သည္။

"သားနဲ႔ စုငယ္ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာေတာ့ ေဖေဖရိပ္မိတယ္သား။ မျမကုိ ေမးေတာ့လည္း သားတုိ႔ က်ိတ္က်ိတ္က်ိတ္က်ိတ္နဲ႔ ျပသနာ တစ္ခုခုရွိပံုရတယ္ ေျပာတယ္။ ေဖေဖ့ကုိ ေျပာနုိင္ရင္ ေျပာပါလားသား။" ေကာ္ဖီနွစ္ခြက္မွာအျပီး ဦးတင္ေထြးက အခ်ိန္မဆုိင္း ေျပာလာသည္။ "ဟုတ္ကဲ့ ေဖေဖ။ သားလည္း ေဖေဖ့ကုိ ေျပာသင့္တယ္လုိ႔ ေတြးေနတာ ၾကာပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ ဘုရားခန္းမွာ တရားထုိင္ေနတာျမင္တုိင္း သားတုိ႔ အပူေတြကုိ ေဖေဖ့ကုိ ကူးစက္ေစရမွာ အားနာလာလုိ႔ပါ ေဖေဖ။ အခုလုိ ေဖေဖ ေမးလာေတာ့လည္း စုငယ္ရဲ႔ အိမ္မက္ အေၾကာင္း ေျပာရေတာ့မွာေပါ့။"  ျမတ္ကုိရဲ႔  အက်ဥ္းခ်ံဳးရွင္းျပလုိက္ေသာ ျပသနာအရင္းခံအေၾကာင္း ဦးတင္ေထြးၾကားလုိက္ေသာအခါ ျမတ္ကုိကဲ့သုိ႔ပင္ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားေတာ့သည္။ မ်က္နွာတြင္လည္း ေသြးမရွိသကဲ့သုိ႔ ျဖဴေဖ်ာ့လာေတာ့သည္။

အတန္ငယ္ၾကာမွ စိတ္ကုိ ထိန္းလုိက္ကာ " ဒီကိစၥ ဘယ္လုိျဖစ္တယ္ ထင္သလဲ ေမာင္ျမတ္ကုိ၊ သမီးေလးေနျပန္ေကာင္းလာတဲ့သေဘာလား။"     " သားလည္း မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ဘဲ ေဖေဖ၊ စုငယ္ လံုးလံုး ေနျပန္ေကာင္းလာတယ္ဆုိရင္ အကုန္မွတ္မိရမွာေပါ့။ အခုေတာ့ ဒီတစ္ေနရာကုိပဲ အိမ္မက္အျဖစ္ ျပန္သတိရလာျပီး သူ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္ ေဖေဖ။ သား ဘယ္လုိပဲ ေဖ်ာင္းဖ် ေဖ်ာင္းဖ် သားကုိ မယံုေတာ့ဘူး။"   ျမတ္ကုိ ေျပာရင္း ေခါင္းငုိက္စုိက္က်သြားသည္။  " ကဲပါသားရယ္ ေဖေဖတုိ႔ အေကာင္းဆံုးဆုိတဲ့အရာတစ္ခု စဥ္းစားျပီး လုပ္ၾကတာေပါ့။ ေဒါက္တာ ဦးသူရနဲ႔လည္း တုိင္ပင္ၾကတာေပါ့ကြာ။ ကဲကဲ ျပန္ရေအာင္သား။ စုငယ္ေမွ်ာ္ေနေတာ့မယ္။"

အခန္း(၇)

ဒီေန႔ ပိတ္ရက္မဟုတ္ပါဘဲ ေဖေဖေရာ ကုိကုိပါ ရံုးမသြားၾက။ ေကာ္ဖီ၀ုိင္းမွာ မနက္စာစားရင္း ေဖေဖက စကားစသည္။ " ဒီေန႔ ေဖေဖ ကုိသူရနဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္ သမီး။ သူေရာက္လာရင္ ေမာင္ျမတ္ကုိေရာ သမီးေရာ ေဖေဖ့စာၾကည့္ခန္းကုိ လာခဲ့ၾကေနာ္။"

ဦးဦး သူရက စုငယ္တုိ႔ မိသားစု ဆရာ၀န္လုိ႔လည္း ေျပာနုိင္၊ ေဖေဖ့အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းလုိ႔လည္း ေျပာနုိင္သူပါ။ တစ္လတစ္ခါေလာက္ အလည္သေဘာျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္သားတစ္ေယာက္ေယာက္ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ျဖစ္ျဖစ္လာေနၾကဆုိေပမယ့္ ခုလုိ မိသားစု စံုစံုလင္လင္စကားထုိင္ေျပာစရာ အေၾကာင္း မရွိခဲ့ဘူးပါ။ ကုိကုိ႔မ်က္နွာကုိ အကူအညီေတာင္းသလုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကုိကုိက ဘာမွ မထူးဆန္းသလုိ ေအးေအးေဆးေဆးနွင့္ ေကာ္ဖီေသာက္ေနသည္။ ေဖေဖ့မ်က္နွာလည္း ေအးေအးေဆးေဆးဆုိေတာ့ စုငယ္စုိးရိမ္စရာ ကိစၥေတာ့ ဟုတ္ပံုမရဘူးဟုေတြးကာ " ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ "  ဟုသာ စကားျပန္လုိက္သည္။

အခန္း(၈)

စုငယ္ ၈ တန္း စာေမးပြဲ ေျဖအျပီး၊ ေဖေဖရယ္ ေမေမရယ္ စုငယ္ရယ္ ဒရုိင္ဘာၾကီး ဦးမ်ိဳးရယ္ ေမေမ့ေဆြမ်ိဳးမ်ားရွိရာ ေျမလတ္ေဒသ သုိ႔ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကသည္။  အခ်ိန္က ေန၀င္ရီတေရာ။ ေနရာက ေျမလတ္ျမိဳ႔ေလးဆီသို႔ ခြဲထြက္သြားေသာ ေျမလမ္းေလးေပၚမွာ။ စုငယ္က ကားေနာက္ခန္းက ေမေမ့ေဘးမွာထုိင္ရင္း အျပင္ကုိ ေငးၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ကေလးဘ၀ကတည္းက ျမတ္ျမတ္နုိးနုိး ေဆာ့ကစားခဲ့သည့္ အ၀တ္ရုပ္ကေလး လီလီ့ကုိ ေပြ႔ထားရင္း ေမေမေျပာျပသည့္ ေမေမ့ေဆြမ်ိဳးမ်ား အေၾကာင္းကုိ နားေထာင္ေနခဲ့သည္။  ေဖေဖ အလုပ္ေျပာင္းတုိင္း ေယာင္ေနာက္ဆံထံုးပါ လုိက္ခဲ့ရသည့္ ေမေမသည္ ယခုလုိ သမီးျဖစ္သူ ဒီအရြယ္ေရာက္မွ ျပန္ေတြ႔ရမည့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအေၾကာင္းေျပာရင္း ရႊင္လန္း တက္ၾကြေနခဲ့သည္။

ထုိအခုိက္မွာပင္ အရွိန္ျပင္းျပင္းနွင့္လာေနေသာ ကားတစ္စီးက စုငယ္တုိ႔ကားဆီသုိ႔ တစ္ရွိန္ထုိး၀င္လာေသာအခါ ဦးမ်ိဳး စတီယာရင္ကုိ အတင္းေကြ႔ေရွာင္လုိက္ေတာ့သည္။ လွ်ပ္တစ္ျပက္ အခ်ိန္အတြင္း စုငယ္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေပြ႔ဖက္ကာ ေမေမကာကြယ္ေပးခဲ့သည္။  ေမေမ့ရဲ႔ ေသြးအလူးလူးနွင့္ ျမင္မေကာင္းလွစြာေသာ မ်က္နွာကုိ စုငယ္ သတိရတစ္၀က္ မရတစ္၀က္ျဖင့္ ျမင္လုိက္ရေသာအခါ တအား ၾကံဳးေအာ္ရင္း သတိေမ့သြားခဲ့သည္။ ေမေမနဲ႔ ဒရုိင္ဘာ ဦးမ်ိဳး ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းျပီး ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ေဖေဖက ဒဏ္ရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနွင့္ ေခတၱသတိေမ့ေနခဲ့သည္။ တစ္ဖက္ကားမွ စံုတြဲမွာလည္း ေနရာတြင္ပင္ ေသဆံုးခဲ့သည္။

ထုိသုိ႔အျဖစ္အပ်က္ကုိ အစအဆံုးျမင္လုိက္သူက အနီးရွိ ေတာင္ယာတြင္ အိမ္ေလးေဆာက္ကာ ေနထုိင္ေသာ ေမာင္ျမတ္ကုိ။  ကားနွစ္စီးနွင့္ အနိ႒ာရံု ျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္ စစခ်င္း သူ ဘာလုပ္ရမည္မသိ။ အိမ္ထဲတြင္လည္း မီးထြက္ခါစ ခ်စ္ဇနီး ရွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံမ်ားေၾကာင့္ ၇ ရက္ မွ်သာရွိေသးေသာ သားကေလးေဘးတြင္ အိပ္ေနေသာ မေအးေအး၀င္း အခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္။ ျမတ္ကုိ က ခ်စ္ဇနီးကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္း အက်ဥ္းေျပာရင္း မီးေနသည္ ဇနီးကုိ အခန္းထဲ ျပန္၀င္ေစျပီး သူသြားၾကည့္ရန္ စီစဥ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေအးေအး၀င္းက သူပါလုိက္မည္ဟုဆုိကာ ခပ္လွမ္းလွမ္းကားလမ္းဆီသုိ႔ နွစ္ဦးသား ထြက္ခဲ့ၾကသည္။

ျမင္ကြင္းကေတာ့ မၾကည့္ရက္စရာ။ လူသြားလူလာျပတ္ေသာ လမ္းကေလးမုိ႔ အကူအညီေတာင္းစရာ ကားလည္းမေတြ႔။ စုငယ္ကုိ ၾကည့္ေတာ့ သတိလစ္ေနေၾကာင္းေတြ႔ရသျဖင့္ ျမတ္ကုိ ေပြ႔ကာ အိမ္ေလးဆီသုိ႔ ေခၚလာသည္။ ေအးေအး၀င္းက ရြာဘက္သြားကာ လူသြားေခၚေနစဥ္ ျမတ္ကုိက ကားဆီျပန္လာကာ ေသြးအလိမ္းလိမ္းနွင့္ သတိမရတစ္ခ်က္ ရတစ္ခ်က္ျဖစ္ေနေသာ ဦးတင္ေထြးကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ ဆြဲထုတ္ရသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ အိမ္ဘက္ဆီမွ ကေလးငုိသံသဲ့သဲ့ၾကားလုိက္ရသည္။

ရြာမွလူမ်ားေရာက္လာခ်ိန္၊ ဦးတင္ေထြးကုိ ကားအျပင္ဆီသုိ႔ ထုတ္အျပီးခ်ိန္ ရြာမွ လူတစ္ခ်ိဳ႔နွင့္အတူ ျမတ္ကုိတုိ႔ အိမ္ေလးထဲအေရာက္ ေတြ႔လုိက္ရသည္ကေတာ့ ေမြးကင္းစကေလးကုိ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားေသာ စုငယ္သည္ မ်က္လံုးအျပဴးသားနွင့္ သူတုိ႔အားလံုးကုိ ၾကည့္ေနေလသည္။ စုငယ္လက္ထဲမွ ကေလးကုိ လူၾကီး ၃ ေယာက္ခန္႔မနည္း ဆြဲထုတ္ရသည္။ စုငယ္က မေပး။ "လီလီ" ဟု ထပ္ခါတစ္လဲလဲ ရြတ္ရင္း ငုိေလေတာ့သည္။ စုငယ္အတင္းေပြ႔ဖက္ထားေသာေၾကာင့္ အသက္ရွဴလမ္းေၾကာင္းပိတ္ကာ ေမြးကင္းစကေလးငယ္ သည္ အသက္မရွိေတာ့။ ေအးေအး၀င္းသည္ အသက္ကင္းမဲ့ေနသာ သူမကေလးကုိ ၾကည့္ရင္း အသားမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္လာကာ လူၾကီးမ်ားအၾကားတြင္ ငုိေနေသးေသာ စုငယ္ကုိ စားမတတ္၀ါးမတတ္လွည့္ၾကည္ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္ စုငယ္ဆီသုိ႔ ေျပးလာရင္း ေခြကနဲ လဲက်သြားေတာ့သည္။

စုငယ္သည္ေဆးရံုေပၚတြင္  ၂ ရက္ခန္႔ သတိလစ္ေနခဲ့သည္။ ရန္ကုန္မွ သူငယ္ခ်င္း ဆရာ၀န္ ကုိသူရေရာက္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုး ကေယာင္ကတမ္းေျပာလုိက္ သတိလစ္သြားလုိက္နွင့္ အဖ်ားၾကီးေနသာ စုငယ္၊ ဇနီးသည္နွင့္ ကေလးကုိ သၿဂိဳဟ္ရန္စီစဥ္ေနေသာ ျမတ္ကုိ၊ ဇနီးသည္အေလာင္းေရွ႔ေတြ မ်က္ရည္ေတြ က်ေနေသာ ဦးတင္ေထြးတုိ႔ကုိ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ ေတြ႔လုိက္ရသည္။

စုငယ္သတိရလာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကားထဲတြင္ ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ ေတြ႔လုိက္ရေသာ ေမေမ့ကုိသာ ေနာက္ဆံုး မွတ္မိကာ ထုိ႔ေနာက္ပုိင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိေတာ့ လံုး၀ မမွတ္မိေတာ့ေပ။ ထုိမွစကာ စုငယ္ဧ။္ က်န္းမာေရးသည္လည္း တေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ ဦးတင္ေထြးရန္ကုန္ျပန္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ မိသားစုကင္းမဲ့ေနေသာ ျမတ္ကုိကုိ ေမြးစားသားအျဖစ္ျဖင့္ ေခၚလာခဲ့သည္။ စုငယ္သည္ ျမတ္ကုိကုိ ထုိရြာမွ လူငယ္တစ္ဦးဟုသာ မွတ္မိကာ သူမဧ။္အကုိရင္းပမာ တြယ္တာ ခ်စ္ခင္လာခဲ့သည္။ အျပစ္ကင္းမဲ့စြား မိမိအား တြယ္တာေနေသာ က်န္းမာေရး မေကာင္းေသာ စုငယ္ကုိ ျမတ္ကုိသည္ မိမိ မိသားစုအား ရက္စက္ေသာ ကံၾကမၼာကို ျဖစ္ေစသည္ဟုပင္ မစြပ္စြဲရက္ေတာ့ပဲ ခြင့္လႊတ္ကာ အမွဳကုိ ေက်ေအးခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ပုိင္းတြင္ေတာ့ စုငယ္နဲ႔ ျမတ္ကုိတုိ႔ အေနနီးရင္း အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ၾကသည္။

အခန္း(၉)

"စုငယ္ သမီး ေမေမဆံုးတာ မွတ္မိလား"ဟု စကားစရင္း အျဖစ္အပ်က္ အလံုးစံုကို ေျပာျပေသာ ဦးသူရဧ။္စကားအဆံုးတြင္ စုငယ္ ကုိကုိ႔မ်က္နွာကုိပင္ မၾကည့္ရဲေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။

သူမကုိ ကုိကုိ ခြင့္လႊတ္နုိင္ခဲ့သည္လား။ ခြင့္လႊတ္နုိင္ခဲ့သည္က သူမ မွတ္မိသမွ် ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကုိကုိ႔ရဲ႔ ဂရုစုိက္မွုေတြ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမွုေတြက သက္ေသပါ။ ရုပ္လံုးပင္ မေပၚေသးေသာ ေက်ပ်က္သြားေသာ ရင္ေသြးအတြက္ စုငယ္ အခုအခ်ိန္ထိ တေဆြးေျမ႕ေျမ႕ ခံစားရသည္ဆုိလွ်င္ ရင္ေသြးေရာ ဇနီးပါ အျဖစ္ဆိုးနွင့္ ၾကံဳခဲ့ရေသာ ကုိကိုဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခံစားခဲ့ရပါလိမ့္။ သူမ တုန္တုန္လွဳပ္လွဳပ္ျဖင့္ စဥ္းစားရင္း မ်က္ရည္မ်ား က်လာေသာအခါ ကုိကုိသည္ ထုိင္ေနရာက ထကာ စုငယ္ေခါင္းေလးကုိ ပြတ္သပ္ရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာသည္။ " ဒီအေၾကာင္းေတြ ကုိကုိတုိ႔ ျပန္မေျပာခ်င္ပါဘူး စုငယ္ရယ္။ ကုိကုိ႔ကုိ သံသယေတြနဲ႔ စုငယ္ပင္ပန္းေနတာ သိလုိ႔ ဦးနဲ႔ တုိင္ပင္ျပီး အခုလုိ အသိေပးရတာပါ။ ကုိကုိ စုငယ္ကုိ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆုိတာ စုငယ္သိတယ္မလား။ ဒီအိပ္မက္ဆုိးၾကီးကုိ ကုိကုိ ေမ့ထားခဲ့တာ ၾကာပါျပီ။ စုငယ္လည္း အိမ္မက္ဆုိးၾကီးထဲကေန ထြက္လုိက္ေတာ့ေနာ္။ ကုိကုိနဲ႔ စုငယ္တုိ႔ မိသားစုဘ၀ေလး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တည္ေဆာက္သြားၾကတာေပါ့..ေနာ္..။"  

ေဖေဖနွင့္ ဦးဦးသူရတုိ႔ အလုိက္တသိနွင့္ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားၾကခ်ိန္တြင္ေတာ့ စုငယ္ ကုိကုိ႔ရင္ခြင္ထဲ၀င္ကာ ေနာက္ဆံုးအေနနွင့္ ငုိခ်လုိက္ပါေတာ့သည္။

ဒီမ်က္ရည္ေတြဟာ ကုိကုိ႔အတြက္ ၀မး္နဲျခင္း၊ ေဖေဖ့အတြက္ ၀မး္နဲျခင္း၊ စုငယ္သံသယတုိ႔အတြက္ ၀မ္းသာျခင္းတုိ႔ အတြက္ပါကုိကုိ။ ေနာက္ပုိင္းကုိကုိ႔ကုိ ဒီထက္ ပိုဂရုစုိက္ျပီး စုငယ္ခ်စ္သြား ေလးစားသြားမွာပါကုိကုိရယ္။ ဒီစကားမ်ားကေတာ့ စုငယ္ရင္ထဲမွ စကားမ်ားသာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။